Ζήτω ο Λένιν, ζήτω ο Στάλιν, ζήτω ο νέος κουμμουνισμός!

  γράφει ο Γεώργιος Μαλούχος

Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση: τελικά, στην κυβέρνηση πρέπει απλώς να θεωρούν όλους τους Ελληνες εντελώς ανόητους. Την ώρα που υπογράφουν... προγραμματική συμφωνία (ενώ συγκυβερνούν πάνω από ένα χρόνο!) στην οποία δήθεν αποκλείονται τα νέα μέτρα, την ίδια ακριβώς στιγμή, αυτά πέφτουν βροχή! Γιατί τι άλλο είναι η νέα υπόθεση με τις πρόωρες συντάξεις, αλλά, κυρίως, οι νέοι φόροι των ακινήτων; Αν  αυτά δεν είναι νέα μέτρα και μάλιστα άγρια και σαφώς υφεσιογεννή, τότε τι είναι;

Ειδικά όσον αφορά τους φόρους μιλάμε πλέον, χωρίς ίχνος υπερβολής, για διαδικασίες δήμευσης περιουσιών. Μάλιστα, του λόγου το αληθές επιβεβαιώνεται από την ίδια την κυβέρνηση, η οποία έχει προετοιάσει και το διαβόητο σχέδιο που είχε προ εβδομάδων αποκαλύψει Το Βήμα, σύμφωνα με τον οποίο θα μπορεί να κατάσχονται ακίνητα για χρέη προς το δημόσιο.

Τέσσερα χρόνια μετά από τότε που κυριολεκτικώς μας πρήξανε με το δήθεν νέο δίκαιο και σταθερό φορολογικό σύστημα, που όμως δεν ήρθε ποτέ, όλη η λογική του προγράμματος «σωτηρίας» εξακολουθεί να εδράζεται πάνω στους φόρους, τους οποίους, ο κόσμος αδυνατεί πλέον πραγματικά σε συντριπτικά μεγάλη κλίμακα να καταβάλει, αλλά αυτοί όλο και μεγαλώνουν.

Στην ουσία, η Ελλάδα καθίσταται πλέον και με τη «βούλα» η πρώτη “νεο κουμμουνιστική” χώρα, στην οποία, εν ονόματι της δήθεν εξυπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος (που όμως δεν υπηρετήται αφού το δημόσιο χρέος είναι ήδη ελέω προγράμματος στο 170%) δεν υπάρχουν πια οι βασικές αστικές ελευθερίες.

Στην ουσία πάμε ορμητικά στο γκρεμό με ένα νέο “ζήτω ο Λένιν, ζήτω ο Στάλιν, ζήτω ο νέος κουμμουνισμός”, υπό τις εντολές της Γερμανίας και δια χειρός μιας... δεξιάς κυβέρνησης.

Στον τομέα της ακίνητης περιουσίας, ένας ολόκληρος μηχανισμός στήνεται γι αυτό το σκοπό, που θυμίζει περισσότερο ίσως από κάθε τι άλλο τη μαύρη αγορά της Κατοχής. Οσοι διάβασαν τα όσα προβλέπονται τόσο για τις κατασχέσεις όσο και για τους νέους φόρους ακινήτων, έχουν υποστεί σοκ. Συνδιαστικά, στην ουσία θα βρεθούν άνθρωποι να χρωστούν θηριώδη ποσά για ιδιοκτησίες που μόνον στα χαρτιά έχουν πια αξία και, στη συνέχια, το κράτος, είτε το ίδιο, είτε τα κυκλώματα που φυσικά αμέσως θα αναπτυχθούν με άξονα αυτή την αδιανόητη νομοθεσία, κυριολεκτικά μπορούν να τις υποκλέψουν.

Δηλαδή, το κράτος κάνει ένα ακόμα βήμα να γίνει ο μεγαλύτερος εχθρός του πολίτη. Μεγαλύτερος ακόμα και από τις τράπεζες: ούτε αυτές δεν έχουν, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, τέτοιου μεγέθους δυνατότητα αρπαγής μιας περιουσίας.

Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται. Αν δεν το καταλάβουν εκείνοι που τα σχεδιάζουν είναι βέβαιο ότι το κακό τέλος, για όλους, δεν αργεί. Ας σταματήσουν εδώ το έγκλημα, πριν να είναι αργά κι ας κόψουν τα παραμύθια με τις... προγραμματικές συμφωνίες: με αυτά που κάνουν, φέρνουν την καταστροφή.

ΠΗΓΗ: Το Βήμα