Όταν η Ευρώπη επιτίθεται στους πολίτες της…

του Νίκου Χιδίρογλου

Έχει κάποιο concept η Ευρώπη για το πώς θα διαχειριστεί το θέμα της μετανάστευσης; Έχει υπάρχει κάποια διαβούλευση με τους Ευρωπαίους πολίτες για το τι και πως;  Για πόσο οι Ευρωπαίοι θα υφίστανται πολιτικές που αποφασίζονται στο επίπεδο της άνευ δημοκρατικής νομιμοποίησης Ευρωπαϊκής Επιτροπής; 

Και πως γίνεται κάποιοι να θεωρούν πως θα καταπολεμηθούν τα συμπτώματα ρατσισμού, με την εφαρμογή (ανήθικων) πολιτικών θετικών διακρίσεων (positive discrimination), που «ματώνουν» τους γηγενείς, παραβιάζοντας την αρχή της ισότητας όλων έναντι των νόμων; 

Γιατί όσοι προωθούν επιθετικά την πολυπολιτισμικότητα, αρνούνται πεισματικά (και ετσιθελικά) να λάβουν υπόψη τους πολιτισμικούς παράγοντες που δημιουργούν ασυμβατότητες και (επικίνδυνες) τριβές στις ανεπτυγμένες κοινωνίες της Ευρώπης;

Η κινητοποίηση κατά του εποικισμού τους των κυβερνητών των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου, που βλέπουν τους πολίτες τους να δοκιμάζονται λόγω της οικονομικής κρίσης, ενόχλησε το ευρωπαϊκό γραφειοκρατικό κατεστημένο. Και το Συμβούλιο της Ευρώπης παρενέβη σε λάθος κατεύθυνση, χωρίς να αγγίζει την ουσία του προβλήματος: τα πολύ σοβαρά προβλήματα ασφάλειας που αντιμετωπίζει σήμερα ο μέσος Ευρωπαίος πολίτης. Κι εδώ παρατηρείται το εξής παράδοξο: ο πολίτης πασχίζει για την υιοθέτηση πολιτικών μηδενικής ανοχής έναντι του εγκλήματος και οι κατά τόπους κυβερνήσεις, λειτουργούν με την εθνομηδενιστική & ελευθεριακή λογική που διέπει τα κοινόβια. Ίσως γιατί πολλοί εξ όσων σήμερα κυβερνούν μεγάλες χώρες στην Ευρώπη, έχουν περάσει και από αυτά. Άλλωστε, τα παραδείγματα είναι πλείστα.

Το «έργο» που σκηνοθετούν οι διορισμένοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, θα μπορούσε να φέρει τον τίτλο «πώς να διαλύσουμε τον Ευρωπαίο αστό». Κάποιοι, στριμώχνουν άσχημα και παρασύρουν τον τελευταίο προς υπερσυντηρητικές και σοβινιστικού τύπου πολιτικές επιλογές, ώστε να διασύρουν τα ιδεώδη του, να τον ενοχοποιήσουν και να βρουν πάτημα για να καταστείλουν τις προσπάθειές του να διατηρήσει τα στοιχεία της ταυτότητας και του (ουμανιστικού στη βάση του) πολιτισμού του. Να πάρει η ευχή, που είναι η ευρωπαϊκή αστική Δεξιά; Που;