Άρθρα

Η αναπόδραστη κατάληξη στην γενιά των "greeklish"

του Διαμαντή Καρασούλα

Ήταν Νοέμβριος του 1981, ο πρώτος μήνας της κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου, όταν θεσπίστηκε με το προεδρικό διάταγμα 297/1982 (που ακολούθησε) το μονοτονικό σύστημα ορθογραφίας, τόσο στη διοίκηση όσο και στην Εκπαίδευση. Μια τόσο σημαντική ιστορική αλλαγή στον μεγαλύτερο εθνικό μας πλούτο που είναι η Γλώσσα, πέρασε στη Βουλή δυο μήνες αργότερα (11/1/’82), σε μια μεταμεσονύκτια τροπολογία σε ένα άσχετο νομοσχέδιο, με την ψήφο μόνο τριάντα βουλευτών. Η ΝΔ αποχώρησε διαμαρτυρόμενη από τη Βουλή αλλά αρνήθηκε να δώσει την μάχη για να εμποδίσει το έγκλημα κατά της γλώσσας ενώ δεν υπήρξε καμία διαμαρτυρία από τον πνευματικό κόσμο της Χώρας, από την Ακαδημία Αθηνών, από τα Πανεπιστήμια, από την ΟΛΜΕ, ούτε καν από την Εκκλησία.

Εν ονόματι της ιδεολογίας της «ευκολίας» συνετελέσθη το ιστορικό αλλά και διαρκές έγκλημα κατά της ελληνικής γλώσσας, με την κατάργηση της σημειογραφίας που συνέδεε την αρχαιοελληνική φωνητική «προσωδία» με τη γραπτή αποτύπωσή της. Η ελληνική γλώσσα έχασε την ψυχή της, την μουσική της, την ομορφιά της αλλά και και τις μοναδικές της δυνατότητες. Ήταν το πρώτο βήμα προς την φωνητική γραφή, προς την «λατινοποίηση» της ελληνικής γλώσσας και την απάλειψη της ορθογραφίας σύμφωνα με το κυρίαρχο πνεύμα που την θέλει ένα απλό μέσο συνεννόησης των ανθρώπων απαλλαγμένη από κάθε πνευματικό, ιστορικό και άλλο φορτίο. Ο κορυφαίος Οδυσσέας Ελύτης έγραφε για το πολυτονικό: «κάθε ύψιλον, κάθε οξεία, κάθε υπογεγραμμένη, δεν είναι παρά ένας κολπίσκος, μια κατωφέρεια, μια κάθετη βράχου πάνω σε καμπύλη πρύμνας πλεούμενου, κυματιστοί αμπελώνες, υπέρθυρα εκκλησιών…».

Απ τους λίγους πνευματικούς ανθρώπους που εξέφρασαν την διαφωνία τους για την κακοποίηση της γλώσσας ήταν τότε και ο ποιητής και πεζογράφος Νικηφόρος Βρεττάκος: «Υπερτιμήθηκε η άποψη ότι διευκολύνει τους μαθητές, κάτι που, ίσως, είναι αντιπαιδαγωγικό. Υπάρχει άλλωστε και μια παράδοση που εκφράζει την άποψη μεγάλων παιδαγωγών, οι οποίοι επιμένουν ότι το παιδί πρέπει να κοπιάζει για να γίνει άνθρωπος ικανός, ώστε στην ζωή του ν” αντιμετωπίσει όλες τις αντιξοότητες. Υποστηρίχτηκε, επίσης, υπέρ τού μονοτονικού και η άποψη ότι διευκολύνονται οι τυπογράφοι και οι στοιχειοθέτες, γενικά και ότι οι εκδόσεις, πάλι γενικά, γίνονται οικονομικότερες».

Πολύ πιο αιχμηρός υπήρξε ο ανεπανάληπτος ηθοποιός και άνθρωπος του πνεύματος Δημήτρης Χόρν: «Ύβρις και τίποτε άλλο χαρακτηρίζει την παρούσα κατάσταση. Ύβρις και, δυστυχώς, τής ύβρεως, πάντοτε έπεται η Νέμεσις. Τώρα βέβαια μιλάμε περί πολιτιστικού κόσμου, περί πολιτιστικών εκδηλώσεων. Τι θα πει πολιτιστικό; Παίζουμε με τις λέξεις. Λέμε λέξεις. Και βεβαίως πίσω απ” αυτές τις λέξεις δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά ένας μοναδικός σκοπός: Η ερείπωση τής γλώσσας, η κατάργηση των εννοιών, ώστε οι άνθρωποι ούτε να συνεννοούνται, ούτε να μπορούν να σκέφτονται. Γιατί μόνον έτσι θα μπορούν ορισμένοι να κάνουν την δουλειά τους: Να θάψουν τον τόπο. (…) Είμαι Έλληνας, γι” αυτό πονώ και υποφέρω για ό,τι βλέπω μπροστά μου. Για ό,τι αισθάνομαι να έρχεται».

Το ίδιο αυτό πνεύμα της ανήθικης χρησιμοθηρίας που διαπερνά κάθετα την σύγχρονη κοινωνία των νεοελλήνων, επιτάσσει την ανοχή αν όχι και τον σεβασμό(!) στα σημερινά «greeklish», την γραφή δηλαδή με αγγλικούς χαρακτήρες, η οποία χρησιμοποιείται κατά κόρον από τους νέους στα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας αλλά τείνει να μεταφερθεί και έξω από αυτά. Η συνεχής χρησιμοποίηση τους στο διαδίκτυο και στα γραπτά μηνύματα έχει επηρεάσει σημαντικά την ορθογραφία, την στίξη και τον τονισμό, ενώ αρκετά συχνά χρησιμοποιούνται λατινικές βραχυγραφίες. Μοιραία οι νέες γενιές απομακρύνονται από την γλώσσα, ξεχνούν ή δεν μαθαίνουν ποτέ την ορθογραφία της και την παρακάμπτουν. Θα ήταν τολμηρό να σκεφτεί κανείς ότι αυτή η απαξίωση της γλώσσας θα οδηγήσει κάποτε σε μια νέα 11η Ιανουαρίου όπως αυτήν του ’82 όπου μια άλλη τροπολογία θα επιβάλλει στους Έλληνες το λατινικό αλφάβητο, όπως έχουν «προφητεύσει» διάφοροι θιασώτες του εθνομηδενισμού από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα;

Το Πολυτεχνείο ...ζει;

του Διαμαντή Καρασούλα

Σαρανταένα χρόνια μετά την εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο, συνεχίζουμε να τιμάμε εκείνα τα γεγονότα με εκδηλώσεις, καταθέσεις στεφάνων και με σχολική αργία σαν να πρόκειται για εθνική επέτειο. Επιμένουμε σαρανταένα χρόνια μετά να τιμάμε -εις γνώσιν μας- μια επέτειο που δεν έχει καμία αντιστοίχηση με πραγματικά ιστορικά γεγονότα αλλά και καμία απήχηση στην κοινωνία, μόνο και μόνο για να συντηρήσουμε τα θεμέλια της Μεταπολίτευσης σε έναν αστικό μύθο. Παραβλέπουμε τα ιστορικά στοιχεία της εποχής εκείνης επιμένοντας σε συμβολισμούς και συναισθηματισμούς, χωρίς να αγγίζουμε την ιστορική πραγματικότητα. 

Ας δούμε τα πράγματα ψύχραιμα. Λέμε ότι "το Πολυτεχνείο έριξε τον Παπαδόπουλο" ενώ ο Παπαδόπουλος είχε παραιτηθεί ήδη από τις 8 Οκτωβρίου του '73 διορίζοντας πολιτική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Σπύρο Μαρκεζίνη και προκηρύσσοντας ελεύθερες εκλογές για τις 10 Φεβρουαρίου του '74. Το ερώτημα λοιπόν που έρχεται αβίαστα είναι γιατί 7 ολόκληρα χρόνια δεν έγινε καμία ανάλογη εξέγερση κατά της δικτατορίας και έγινε αφού προκηρύχθηκαν εκλογές; Μήπως κάποιοι δεν ήθελαν αυτές τις εκλογές;

Λέμε επίσης ότι "το Πολυτεχνείο έφερε τη Δημοκρατία" ενώ στην πραγματικότητα ματαίωσε τις επερχόμενες εκλογές του Φεβρουαρίου, οδήγησε σε πολιτική αποσταθεροποίηση με αποτέλεσμα να ανατραπεί η κυβέρνηση Μαρκεζίνη και να οδηγηθούμε στην δικτατορία Ιωαννίδη και την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο. Η δημοκρατία λοιπόν ήρθε 8 μήνες αργότερα, όχι απ' το Πολυτεχνείο αλλά λόγω της εθνικής τραγωδίας.

Λέμε ακόμα ότι "τιμάμε τους νεκρούς του Πολυτεχνείου" ενώ είναι γνωστό ότι η τελευταία ερεύνα για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου που διετάχθη το 1982 από τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Ηλείο υπουργό Δημόσιας Τάξης Γιάννη Σκουλαρίκη κατέδειξε ότι στο Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς. Σύμφωνα με το πόρισμα της 8/3/1982 υπήρξαν εκείνη την ημέρα 12 δολοφονημένοι σε διάφορα σημεία της Αθήνας -δεν γνωρίζει κανείς από ποιούς- αλλά κανείς μέσα στο Πολυτεχνείο και κανείς εξ αυτών δεν ήταν φοιτητής. Επομένως ποιούς νεκρούς φοιτητές τιμάμε και γιατί η πλάκα στο Πολυτεχνείο στην οποία κατατίθενται κάθε χρόνο λουλούδια δεν αναγράφει τα ονόματα των νεκρών της 17ης Νοεμβρίου αλλά "νεκροί φοιτητές της αντίστασης 1941-1944";

Αυτά και άλλα πολλά στοιχεία καταδεικνύουν ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν είναι παρά ένα υπερτιμημένο και αμφιλεγόμενο συμβάν χωρίς την μαζική λαϊκή απήχηση αλλά και τα ιστορικά αποτελέσματα που του αποδόθηκαν και το οποίο θεοποιήθηκε σκοπίμως από τους πρωταγωνιστές του προκειμένου να εξαργυρώσουν την συμμετοχή τους σε αυτό, με πολιτικές καριέρες σε υπουργεία και επιτροπές των Βρυξελλών. 

Νομίζω λοιπόν ότι  είναι υπερβολή, γραφικότητα ή και παραλογισμός να τιμάμε με σχολική αργία ένα τέτοιο μυθοποιημένο γεγονός μιας φοιτητικής εξέγερσης την ώρα που υποβαθμίζουμε σχολικές αργίες όπως αυτήν των Τριών Ιεραρχών και κυρίως όταν δεν τιμάμε μεγάλης και εθνικής σημασίας ιστορικά γεγονότα όπως την Μάχη του Μαραθώνα, την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, την απελευθέρωση της Μακεδονίας, τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού ή την εισβολή στην Κύπρο. Tολμάμε να κοιτάξουμε κατάματα τον καθρέφτη της Ιστορίας;

Είμαστε έτοιμοι... δια παν ενδεχόμενον";

του Διαμαντή Καρασούλα

Εδώ και μήνες η Χώρα πλέει στον ωκεανό της πολιτικής αβεβαιότητας με ορατό μπροστά της το παγόβουνο της προεδρικής εκλογής. "Παγόβουνο" όχι ασφαλώς ως δημοκρατική διαδικασία αλλά ως αφορμή της εκπεφρασμένης πρόθεσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης να προκαλέσει εκλογές. Η πολιτική κατάσταση είναι απόλυτα ρευστή, η αντιπολίτευση σύσσωμη είναι στα "κάγκελα" και αντίθετη σε όλα και η κοινωνία βράζει κάτω από το βάρος της ατέρμονης λιτότητας αλλά και της πολιτικής αναταραχής. 

Την ίδια ώρα στην ευρύτερη περιοχή μας συντελείται ένας οργασμός διεργασιών, με συμμαχίες μεταξύ των κρατών της περιοχής και συμφωνίες γύρω από την ενέργεια. Η Τουρκία λοιπόν που απέχει από αυτές τις διεργασίες έρχεται με προκλήσεις και απειλές να δηλώσει παρών και να κάνει αισθητή την παρουσία της στις εξελίξεις. Προσπαθεί να επιβάλλει τις θέσεις της με την μέθοδο της "φοβέρας" και να εκβιάσει καταστάσεις για να φέρει στο τραπέζι με τους δικούς της όρους την ελληνοκυπριακή πλευρά, τον αμερικανικό αλλά και τον διεθνή παράγοντα. 

H στάση της Ελλάδας απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα πρέπει να είναι συνετή αλλά και αποφασιστική. Να αφήσουμε την Τουρκιά να εκτίθεται ανεπανόρθωτα και να απομονώνεται φαντάζοντας ως παράγοντας αποσταθεροποίησης της περιοχής ενώ η Ελλάδα θα προχωρά στην προσέλκυση επενδύσεων και συνεργασίες τόσο με την Αίγυπτο όσο και με το Ισραήλ. Αφετέρου όμως επιβάλλεται να δείξουμε ότι ότι δεν φοβόμαστε. Ότι είμαστε αποφασισμένοι αλλά και ικανοί να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε πρόκληση της Τουρκίας με ότι αυτό συνεπάγεται. 

Είναι προφανές λοιπόν ότι η Τουρκία θα προσπαθήσει να κλιμακώσει τις προκλήσεις της στην περιοχή, τόσο στην Κυπριακή ΑΟΖ όσο και στο Αιγαίο. Από τη μια τα εσωτερικά της προβλήματα, από την άλλη τα ενεργειακά κοιτάσματα αλλά και η γενικότερη εύφλεκτη κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή, δεν δίνουν ελπίδες αποκλιμάκωσης της ελληνοτουρκικής κρίσης αντίθετα μας προετοιμάζουν για κάθε ενδεχόμενο. 

Αυτές τις ώρες απαιτείται εθνική επαγρύπνηση και ομοψυχία. Ούτε ο "θεσμικός" στρουθοκαμηλισμός αλλά ούτε και ανέξοδοι παλικαρισμοί του τύπου "βυθίσατε το Χόρα" υπηρετούν το εθνικό συμφέρον. Σε αυτά τα θέματα δεν χωρούν μικροκομματικές λογικές. Είμαστε έτοιμοι για να αντιμετωπίσουμε κάθε ενδεχόμενο; Υπάρχει το στοιχειώδες αίσθημα εθνικής ευθύνης στο πολιτικό μας σύστημα; Υπάρχει η απαιτούμενη ομοψυχία και το αξιόμαχο στις τραυματισμένες οικονομικά Ένοπλες Δυνάμεις της Χώρας; Υπάρχει το απαιτούμενο φρόνημα στον ελληνικό λαό που θα νομιμοποιήσει τον κυβερνήτη της Χώρας να πει ένα νέο ΟΧΙ;

Η κοινωνία πρέπει να ανασάνει

του Διαμαντή Καρασούλα

Είναι γεγονός ότι η κοινωνία έδειξε απεριόριστη ανοχή σε αυτή την κυβέρνηση περιμένοντας να δει για πρώτη φορά οι θυσίες της να πιάνουν τόπο και η Χώρα να δει κάποιο φως στο βάθος του τούνελ στο οποίο έχει εισέλθει τα τελευταία 4 χρόνια. Αυτή την ανοχή όμως η κυβέρνηση δεν την αξιοποίησε. Προσπαθώντας να συμβιβάσει καταστάσεις στο εσωτερικό και να μην υψώσει ανάστημα στο εξωτερικό έχασε δυο πολύτιμα χρόνια χωρίς να πραγματοποιήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και τις τομές που είχε ανάγκη ο τόπος. 
Δεν βούτηξε στα βαθιά αλλά αρκέστηκε στα εύκολα. Σε αυτό ακριβώς ευθύνεται και η εποπτεία των Ευρωπαίων που αντί να πιέσει για την ταχύτερη υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων ενδιαφερόταν μόνο για την αύξηση των κρατικών εσόδων. 

Χρειάστηκε να περάσουν δύο χρόνια για να καταλάβουν ότι η αύξηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης μείωσε τα έσοδα του κράτους, ανάγκασε την κυβέρνηση να μοιράζει επιδόματα θέρμανσης και πολύς κόσμος πέρασε τον χειμώνα στο κρύο. Τώρα ο ΕΦΚ μειώνεται κατά 30%, κάτι που θα μειώσει αρκετά την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης. Το ίδιο πρέπει να γίνει όμως και στα υπόλοιπα καύσιμα ώστε να ξανακινηθούν τα παρατημένα αυτοκίνητα, να δουλέψουν τα βενζινάδικα, τα συνεργεία αυτοκινήτων και όλη η οικονομία γύρω από τα αυτοκίνητα.

Αυτές τις μέρες το υπουργείο Οικονομικών φέρνει ρύθμιση για μείωση των Τεκμηρίων Διαβίωσης κατά 30% έως 40% και μείωση του Φόρου Πολυτελούς Διαβίωσης κατά 30% για τα αυτοκίνητα, αλλαγές μάλιστα που θα ισχύσουν αναδρομικά και για το 2014. Έτσι αλλάζει άλλο ένα καταστροφικό μέτρο της κυβέρνησης Παπανδρέου που κατέστησε "έγκλημα" την κατοχή αυτοκινήτου και κλείδωσε στα γκαράζ χιλιάδες αυτοκίνητα, αφού κανείς πλέον δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις φορολογικές επιβαρύνσεις τους. 

Την ίδια ώρα το υπουργείο οικονομικών φέρνει ρυθμίσεις για την αποπληρωμή των χρεών προς το δημόσιο με 72 έως 100 δόσεις και έκπτωση έως και 90% επί των πρόσθετων τελών και προσαυξήσεων ενώ καταργεί τον απαράδεκτο νόμο Παπακωνσταντίνου για τις ποινικές κυρώσεις σε όσους χρωστούν στο δημόσιο. Επίσης έρχεται προς ψήφιση το σχέδιο νόμου για την ανασυγκρότηση των επιχειρήσεων και τη ρύθμιση των κόκκινων δανείων που περιλαμβάνει διαγραφή προστίμων και προσαυξήσεων σε τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία και δημόσιο. Αμέσως μετά έρχεται ρύθμιση για τα στεγαστικά δάνεια, κάτι που πρέπει να γίνει άμεσα ώστε να μην χάσει κανείς Έλληνας το σπίτι του από τους πλειστηριασμούς που ξεκινούν το 2015. 

Όλες αυτές οι ρυθμίσεις δεν σώζουν την κοινωνία από την οικονομική δυσχέρεια, είναι όμως σημαντικές και αφορούν εκατομμύρια πολιτών. Οι πολίτες πρέπει να ανασάνουν. Η τελευταία τετραετία έχει εξαντλήσει την κοινωνία οικονομικά και ψυχικά. Η πολιτική πρέπει να στραφεί τώρα στην κοινωνία, να ελαφρύνει άμεσα και δραστικά τα φορολογικά βάρη και τις αδικίες αλλά και να προστατεύσει τους πολίτες που ζουν κάτω απ το όριο της φτώχειας και οι οποίοι βρίσκουν καταφύγιο στους σοσιαλιστικούς παραδείσους που υπόσχεται ο κ.Τσίπρας.

Μεταξύ υποταγής και λαϊκισμού 

του Διαμαντή Καρασούλα

Οι εξαγγελίες του Αλέξη Τσίπρα από την ΔΕΘ ξεκίνησαν τον προεκλογικό πόλεμο μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για την πολιτική που πρέπει να ακολουθήσει η Χώρα και για το ποιος μπορεί να την βγάλει από την κρίση. Δυστυχώς, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν απέφυγε τον πειρασμό του εύκολου δρόμου. Ακολουθώντας την παραδοσιακή μεταπολιτευτική τακτική της εκάστοτε αξιωματικής αντιπολίτευσης πήγε στην ΔΕΘ για να μοιράσει υποσχέσεις, να εξαγγείλει αυξήσεις, να πετάξει ανύπαρκτα δισεκατομμύρια. Με την διαφορά ότι τώρα δεν βρισκόμαστε στην δεκαετία του ’80 ή του ’90. Είμαστε μια χώρα που ουσιαστικά έχει χρεοκοπήσει και πλέον δεν υπάρχουν δανεικά για παροχές και εξαγγελίες του παρελθόντος. Το «λεφτά υπάρχουν» το πλήρωσε ακριβά ο ελληνικός λαός και η Χώρα, και το πληρώνουν ακόμα.


Ασφαλώς ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει ότι απευθύνεται σε έναν λαό που τα τελευταία πέντε χρόνια έχει δει το εισόδημά του να μειώνεται κάθετα, το βιωτικό επίπεδο για ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας να έχει χειροτερεύσει σημαντικά και οι φορολογικές απαιτήσεις του κράτους να γίνονται ολοένα και πιο βάρβαρες. Είναι αυτονόητο λοιπόν, ότι ένα σημαντικό κομμάτι του λαού που έχει πληγεί περισσότερο από την κρίση και αισθάνεται ότι δεν έχει τίποτα πλέον να χάσει, βρίσκει καταφύγιο στις υποσχέσεις και την ανέξοδη παροχολογία του κ.Τσίπρα. Ο πνιγμένος πιάνεται απ” τα μαλλιά του.


Στον αντίποδα της Αριστερής ανευθυνότητας έχουμε μια κυβέρνηση που φυγομαχεί σε κάθε περίπτωση ακολουθώντας μονότονα την αδιέξοδη αλλά και καταστροφική φορομπηχτική πολιτική που σκοτώνει την παραγωγή, διώχνει τις επενδύσεις και οδηγεί την μεσαία τάξη σε αφανισμό. Κι όλα αυτά γιατί αρνείται να τα βάλει με το πελατειακό κράτος και τα επιχειρηματικά συμφέροντα αλλά και τα συμφέροντα πολιτικής επιβίωσης πολλών εκ των κυβερνώντων. Η κυβέρνηση θυσιάζει την μεσαία τάξη και τον ιδιωτικό τομέα που πληρώνει όλους τους άλλους, προκειμένου να διατηρηθεί άθικτο το μεγάλο και αδηφάγο κομματικό κράτος. Aκολουθεί μια πολιτική αυτοκτονίας και για την κυβέρνηση αλλά ειδικά για το κόμμα της ΝΔ που στηρίζεται παραδοσιακά από τη μεσαία τάξη και την ιδιωτική οικονομία.

Η τραγωδία της Χώρας και των Ελλήνων πολιτών είναι ότι βρίσκονται εγκλωβισμένοι ανάμεσα στην πολιτική της τυφλής υποταγής και την πολιτική του ανεύθυνου λαϊκισμού. Οι μεν κυβερνώντες αδυνατούν να πείσουν τους Έλληνες ότι οι θυσίες τους πιάνουν τόπο, παρά τα πυροτεχνήματα περί «πλεονάσματος» και «success story», η δε αντιπολίτευση χωρίς καμία σοβαρή αντιπρόταση προσπαθεί απλά να ανέλθει στη εξουσία τάζοντας στους πάντες τα πάντα με βασικό δόγμα το «πάμε και βλέπουμε». Υπάρχει τρίτη επιλογή; Υπάρχει η μέση οδός μιας γενναίας μεταρρυθμιστικής πολιτικής που θα βάλει ξανά μπροστά τη μηχανή της οικονομίας και θα αυξήσει το ΑΕΠ με πραγματική Ανάπτυξη και όχι με… ΕΝΦΙΑ; Κανένας Έλληνας δεν νιώθει σιγουριά, κανένας δεν ξέρει που να πιστέψει. Το σίγουρο είναι ότι δεν πρέπει να ούτε λεπτό να λοξοκοιτάξουμε στο παρελθόν που μας έφερε σήμερα εδώ.

Η κυβέρνηση τιμωρεί τους νοικοκύρηδες

του Διαμαντή Καρασούλα 

Ο κακός Στουρνάρας μπορεί να έφυγε ωστόσο η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης δεν άλλαξε όπως θα περίμεναν πολλοί, γιατί πολύ απλά δεν σχεδιάζεται στο Μέγαρο Μαξίμου αλλά στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες.

Η ίδια αδιέξοδη και καταστροφική πολιτική από το 2010 χωρίς καμία αλλαγή έστω κι αν όλοι, εντός και εκτός Ελλάδος, ομολογούν ότι η "συνταγή" αυτή είναι λανθασμένη. Εξοντωτική φορολόγηση των πάντων, κάθετη μείωση μισθών και συντάξεων και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας στους "κολλητούς". Τίποτε άλλο.

Η φορολογική επίθεση που δέχονται οι Έλληνες τα τελευταία 4 χρόνια είναι εγκληματική και έξω από κάθε λογική. Αφού πρώτα μείωσαν κάθετα το εισόδημα όλων των πολιτών, μείωσαν μισθούς και συντάξεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, νέκρωσαν την αγορά και έκλεισαν τις μισές επιχειρήσεις, αφού έστειλαν στην ανεργία ενάμισι εκατομμύριο κόσμο, τώρα ζητούν από όλους αυτούς τους ανθρώπους να πληρώσουν υπέρογκους φόρους για την κινητή και ακίνητη ιδιοκτησία που απέκτησαν μέχρι σήμερα η οποία πλέον έχει χάσει κατά πολύ την αξία της και το κυριότερο, δεν αποφέρει κέρδος στον ιδιοκτήτη.

Με ποια λογική φορολογείται άγρια ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο, ένα αγροτεμάχιο που δεν καλλιεργείται; Αποφέρουν κέρδος αυτά στον ιδιοκτήτη ή μόνο έξοδα για την συντήρησή τους;  Μετά την αύξηση των κύριων φόρων, τους έκτακτους φόρους και τα χαράτσια τώρα ήρθε η χαριστική βολή του ΕΝΦΙΑ. Η νέα αυτή φορολογική λαίλαπα χτύπησε κυρίως: 

- Ιδιοκτήτες αδόμητων οικοπέδων: Έως σήμερα πλήρωναν Φόρο Ακίνητης Περιουσίας αν το σύνολο της ακίνητης περιουσίας τους ξεπερνούσε τις 200.000 ευρώ, ενώ τώρα κάθε εντός σχεδίου έκταση που διαθέτουν προκαλεί αυτόνομα σημαντική φορολογική επιβάρυνση.

- Ιδιοκτήτες οικοπέδων με κτίσματα τα οποία δεν έχει εξαντληθεί ο συντελεστής δόμησης: Μέχρι πρότινος πλήρωναν χαράτσι μέσω της ΔΕΗ για το κτίσμα εφόσον ηλεκτροδοτούνταν και ΦΑΠ μόνο αν το σύνολο της ακίνητης περιουσίας τους ξεπερνούσε τις 200.000 ευρώ. Τώρα προκύπτει διπλή επιβάρυνση διότι ο φόρος επιβάλλεται τόσο στο κτίσμα όσο και στο υπόλοιπο του οικοπέδου.

- Ιδιοκτήτες μη ηλεκτροδοτούμενων κτισμάτων: Μέχρι τώρα απαλλάσσονταν πλήρως από το χαράτσι μέσω της ΔΕΗ και πλήρωναν φόρο για τα συγκεκριμένα ακίνητα περιουσίας τους ξεπερνούσε τις 200.000 ευρώ. Με τον ΕΝΦΙΑ υφίστανται σημαντική φορολογική επιβάρυνση, παρότι τα ακίνητά τους δεν τους αποφέρουν έσοδα ούτε χρησιμοποιούνται.

- Ιδιοκτήτες αγροτεμαχίων: Οι εκτός σχεδίου εκτάσεις φορολογούνται για πρώτη φορά με τον ΕΝΦΙΑ, ενώ μέχρι πρότινος απαλλάσσονταν από φόρο ακινήτων.

Η κυβέρνηση τιμωρεί τους νοικοκύρηδες. Εκείνους που όλα αυτά τα χρόνια δεν έφαγαν τα λεφτά τους στη Μύκονο και τα μπουζούκια αλλά επένδυσαν στα ακίνητα, αγόρασαν ένα σπίτι, ένα οικόπεδο, ένα χωράφι. Αυτοί τώρα αντιμετωπίζονται ως κλέφτες, ως εγκληματίες και πρέπει να τιμωρηθούν φορολογικά. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι με αυτή την πολιτική της ποινικοποίησης της ιδιοκτησίας πολλοί Έλληνες θα χάσουν τα σπίτια τους.

Πρόκειται για μια πολιτική παράλογη και βάρβαρη που ούτε στην κομμουνιστική Ρωσία δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί. Εδώ οι Έλληνες ανέχονται σιωπηλά τα απανωτά φορολογικά χαστούκια των "σωτήρων" κι ας μην έχουν να ταΐσουν τα παιδιά τους. Μέχρι πότε;

Είμαστε αποφασισμένοι για την ανατροπή;

του Διαμαντή Καρασούλα

Οι διαφωνίες, ακόμα και οι συγκρούσεις στα δημοκρατικά κόμματα αποτελούν δείγμα υγείας και όχι αιτία διάλυσης. Οι αντεγκλήσεις αλλά και η αποχώρηση εκείνων που δεν αντέχουν ή εκείνων που έχουν άλλες επιδιώξεις δεν οδηγούν ποτέ στην αποσύνθεση τα αληθινά κινήματα αλλά αντιθέτως τα απαλλάσσουν από τα περιττά βάρη και τα εμπόδια προς τον κοινό στόχο.

Το ερώτημα για τους Ανεξάρτητους Έλληνες είναι αν η τελευταία αναταραχή ήταν κύματα που διαλύθηκαν στα βράχια ή η κορυφή του παγόβουνου μιας δομικής κρίσης στο εσωτερικό του Κινήματος. Στο ερώτημα αυτό δεν μπορεί να απαντήσει ούτε η δική μας αισιοδοξία ούτε η μοχθηρία των εργολάβων του Τύπου που βυσσοδωμούν κατά των ΑΝΕΛ αλλά μονάχα ο χρόνος.

Στο παρελθόν έγιναν πολλά λάθη. Άλλα δικαιολογημένα και άλλα αδικαιολόγητα. Η περίοδος χάριτος τελείωσε για όλους μας. Ήρθε η ώρα να απαντήσουμε πρώτα στους εαυτούς μας και ύστερα στους Έλληνες αν είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε την πολιτική ανατροπή αφού πρώτα την κάνουμε μέσα μας. Αν είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε την επανάσταση, αφού πρώτα «επαναστατήσουμε κατά του εαυτού μας» όπως μας προτρέπει ο Περικλής Γιαννόπουλος. Ήρθαμε για να ανατρέψουμε τον παλαιοκομματισμό ή να τον συντηρήσουμε; Ήρθαμε να γκρεμίσουμε το κατεστημένο ή να αποτελέσουμε το άλλοθι του; Ήρθαμε για να δώσουμε την Ελλάδα στους Έλληνες ή σε ερμαφρόδιτες κυβερνητικές συμμαχίες;

Ήρθε η ώρα να απαντήσουμε σε όλα αυτά, να κάνουμε γενναία και αβίαστα την αυτοκριτική μας. Να επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους και την Ιδεολογία μας. Να ενώσουμε τους Έλληνες αφού πρώτα ενωθούμε μεταξύ μας. Να αποδείξουμε ότι είμαστε ένα γνήσιο λαϊκό πατριωτικό Κίνημα ανατροπής που ενώνει τους Έλληνες από κάθε κομματική αφετηρία χωρίς όμως να απεμπολεί την δική του Ιδεολογία και την παραταξιακή συνείδηση. Να σταθούμε στο ύψος των ιστορικών περιστάσεων αποδεικνύοντας ότι αποτελούμε τον αντιμνημονιακό, πατριωτικό πυλώνα της Παράταξης κι όχι μια ιδεολογική Βαβέλ των προσωπικών φιλοδοξιών. Είναι στο χέρι μας.

Η αμαρτωλή Μεταπολίτευση και η προδιαγεγραμμένη εθνική καταστροφή

γράφει ο Διαμαντής Καρασούλας

Σαράντα χρόνια μετά την “εξέγερση” του Πολυτεχνείου, ίσως είναι η ώρα να δούμε κατάματα την πραγματικότητα και να απομυθοποίησουμε πρόσωπα και γεγονότα που πρωταγωνίστησαν καθ’ όλη την περίοδο της Μεταπολίτευσης καθορίζοντας την πορεία της Χώρας μέχρι σήμερα. Το Πολυτεχνείο έφερε την δημοκρατία; Όχι, δεν έφερε την δημοκρατία. Έφερε την σκληρότερη δικτατορία του Ιωαννίδη η οποία οδήγησε στην τραγωδία της Κύπρου. 

Στην πραγματικότητα το Πολυτεχνείο δεν εξέφρασε την καθολική επιθυμία του ελληνικού λαού αλλά την βαθιά επιθυμία των παλαιοπολιτικών να επιστρέψουν στην εξουσία. Χρησιμοποιήθηκε από τους Αμερικανούς των οποίων τα σχέδια δεν εξυπηρετούσε πλέον η δικτατορία, προκειμένου να “τελειώσουν” με τον Παπαδόπουλο.

Επομένως, η πολιτική έως και βιολογική εξόντωση των πρωτεργατών της «Επταετίας» υπήρξε ο απόλυτος κοινός σκοπός για τις δύο «αντίπαλες» οικογένειες Καραμανλή και Παπανδρέου, οι οποίοι μετά την ανατροπή της δικτατορίας επανήλθαν πανηγυρικά στο προσκήνιο ως οικοδόμοι και εγγυητές του νέου, «δημοκρατικού» πολιτεύματος της Ελλάδας.

Κι αφού έστειλαν με συνοπτικές διαδικασίες στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τους Απριλιανούς και τον Βασιλιά, στρογγυλοκάθισαν στην μεγάλη τραπεζαρία της «Μεταπολίτευσης» και ξεκίνησαν ανενόχλητοι το μεγάλο φαγοπότι. Στο όνομα της «Δημοκρατίας» λεηλάτησαν τον δημόσιο πλούτο και όλα τα οικονομικά αποθέματα που άφησαν πίσω τους οι κακοί δικτάτορες, εφαρμόζοντας παράλληλα μια καταστροφική οικονομική πολιτική που μέσα σε 6 χρόνια (!) έριξε κατακόρυφα όλους τους οικονομικούς δείκτες της Χώρας.

Ανάπτυξη, ιδιωτικές επενδύσεις και εξαγωγές από εκεί που ως το ’74 ήταν στα ύψη, μέχρι το ’81 καταγκρεμίστηκαν, αφού ο αριστερόπληκτος και πλήρως μεταλλαγμένος από τα… Παρίσια και την δίψα για εξουσία «Εθνάρχης», εφάρμοσε μια αμιγώς κομμουνιστική οικονομική πολιτική σε σημείο που ο ΣΕΒ σε ανακοίνωσή του τον Μάρτιο του ’76 να τον κατηγορεί για «σοσιαλμανία»! Αυτή η πολιτική, εκτός του ότι βύθισε την οικονομία της χώρας, νομιμοποίησε την ανεύθυνη ρητορική του Αντρέα Παπανδρέου ανοίγοντάς του διάπλατα τον δρόμο για την εξουσία μέσα σε 6 μόλις χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. Έως το ’81 τα οικονομικά αποθέματα της χώρας είχαν μειωθεί δραματικά, η παραγωγή ψυχορραγούσε, οπότε ξεκίνησαν τα δανεικά.

Και μπορεί για τον ιδεολόγο Ανδρέα, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ να ήταν το ίδιο «συνδικάτο», αλλά άνετα ξεκοκάλισε όλες τις οικονομικές ενισχύσεις και τα «πακέτα» που πλουσιοπάροχα έδινε τότε στην Ελλάδα η «κακιά» ΕΟΚ. Έτσι, αφού όλες οι ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις που δίνονταν στην χώρα μας για δημιουργία υποδομών, ενίσχυση της βιομηχανικής και αγροτικής ανάπτυξης κ.τ.λ. έγιναν «χαρτούρα» για να δοξαστεί ο Ανδρέας και για να δημιουργηθεί το πράσινο κομματικό κράτος που θα εξασφάλιζε στο ΠΑΣΟΚ την μονιμότητα στην εξουσία.

Παράλληλα ξεκίνησε ένας ασύστολος και εξωφρενικός δανεισμός με υψηλά επιτόκια προκειμένου να ικανοποιηθούν οι συνεχώς αυξανόμενες απαιτήσεις των διαφόρων συντεχνιών που το ίδιο το ΠΑΣΟΚ είχε δημιουργήσει. Έτσι οι δημόσιες δαπάνες από το 25% που ήταν το ’80 ξεπέρασαν 37% μέχρι το ’90, ενώ το δημόσιο χρέος από το 28% του ΑΕΠ εκτινάχθηκε στο 72%, με κίνδυνο τότε την χρεοκοπία της Ελλάδας. Ταυτόχρονα, κατά την καταστροφική αυτή δεκαετία της «αλλαγής» οι εξαγωγές μειώθηκαν κατά 3%, ενώ οι δημόσιοι υπάλληλοι τριπλασιάστηκαν, όπως και οι μισθοί τους, προκειμένου τα δύο «μεγάλα» κόμματα να παραμείνουν αιωνίως στην εξουσία.

Έτσι πορευτήκαμε μέχρι το 2000, με αμέτρητα οικονομικά σκάνδαλα και λεηλασία του δημοσίου χρήματος από υπουργούς των δύο κομμάτων, αλλά και άλλους δημόσιους λειτουργούς, για να φθάσουμε στην ένταξη της χώρας στο ευρώ με πλαστά στοιχεία από την κυβέρνηση Σημίτη με αποτέλεσμα να νεκρώσει κάθε εξαγωγική διαδικασία λόγω ακριβού νομίσματος, εκτινάσσοντας παράλληλα στα ύψη το κόστος ζωής για τους Έλληνες εξαιτίας της ανικανότητας του κράτους να ελέγξει την αγορά.

Με το κόλπο του Χρηματιστηρίου οι οικονομίες χιλιάδων ελληνικών νοικοκυριών συγκεντρώθηκαν στα χέρια πέντε ανθρώπων, ενώ η ώθηση στον δανεισμό υπερχρέωσε όλες σχεδόν τις ελληνικές οικογένειες, πολλές απ’ τις οποίες έχασαν τις περιουσίες τους από την ανεξέλεγκτη τοκογλυφική δράση των τραπεζών. Ταυτόχρονα η ανεργία εκτινάχθηκε στα ύψη αφού μετά το άνοιγμα των συνόρων το 1991 από τον Αντώνη Σαμαρά, η τεράστια εισροή λαθρομεταναστών στην χώρα στέρησε από τους Έλληνες εκατομμύρια θέσεις εργασίας, αφού προσέφεραν φθηνά εργατικά χέρια χωρίς ασφάλιση. Η συρρίκνωση της ελληνικής παραγωγής και των εξαγωγών συνεχίστηκε, οι εισαγωγές αυξήθηκαν, ενώ το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε ως το 2009 στο 113% του ΑΕΠ!

Είναι γεγονός ότι η πενταετία Καραμανλή (2004-2009) ήταν το θανατηφόρο χτύπημα στην ήδη θνήσκουσα ελληνική Οικονομία. Οι δημόσιες δαπάνες εκτινάχθηκαν, το χρέος και το έλλειμμα ξέφυγαν από κάθε έλεγχο, ενώ συνεχίστηκε με μεγαλύτερη ένταση η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, οι μίζες και οι εξυπηρέτηση των συντεχνιών. Καμιά επένδυση, καμιά ώθηση στην ανάπτυξη. Η κυβέρνηση της «επανίδρυσης του κράτους», όχι μόνο δεν προσπάθησε να ιάσει της παθογένειες της οικονομίας, αλλά τις συντήρησε και τις τροφοδότησε. Διόγκωσε το κράτος με διορισμούς και χιλιάδες «συμβασιούχους», ενώ δεν έλαβε καμία πρωτοβουλία απέναντι στην ισοπεδωτική απειλή της εκτίναξης του δημοσίου χρέους. Πνιγμένη στα σκάνδαλα και την ανεπάρκεια των στελεχών της αλλά και χτυπημένη βαναύσα από τον λαικισμό της ανεύθυνης αντιπολίστευσης του ΠΑΣΟΚ και των ΜΜΕ, η κυβέρνηση Καραμανλή λιποτάκτησε μπροστά στον φόβο της επερχόμενης οικονομικής κατάρρευσης της χώρας αφήνοντάς την απολύτως αθωράκιστη απέναντι στην διεθνή οικονομική κρίση και παραδίδοντας αμαχητί την εξουσία στο ΠΑΣΟΚ.

Η συνέχεια είναι πρόσφατη και στους περισσότερους γνωστή. Ο Γιώργος Παπανδρέου κατέλαβε την εξουσία εξαπατώντας τον ελληνικό λαό, τάζοντας παντού τα πάντα. Οι εξελίξεις έδειξαν ξεκάθαρα ότι η εισαγωγή της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ήταν προμελετημένη, γι’ αυτό και η κυβέρνηση Παπανδρέου αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας προέβη στο διεθνή εξευτελισμό και την απογύμνωση της χώρας εκτινάσσοντας τα spreads σε ύψη απαγορευτικά για τον δανεισμό της χώρας από τις διεθνείς αγορές. Έτσι οδηγηθήκαμε στον μοιραίο Μάιο του 2010, όπου η εισαγωγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ ήταν αναπόφευκτη. Σήμερα, δεμένοι χειροπόδαρα από τους διεθνείς τοκογλύφους, οι Έλληνες έφτασαν στο έσχατο σημείο απελπισίας, όπου προτιμούν να δώσουν τέλος στη ζωή τους παρά να αντιδράσουν απέναντι στην απάνθρωπη αυτή πολιτική της ανθρώπινης εξαθλίωσης και του εθνικού ξεπουλήματος.

Αυτή ήταν η προδιαγεγραμμένη κατάληξη μιας ψευδεπίγραφης μεταπολίτευσης, μιας μετάβασης στην δημοκρατία που δεν έγινε ποτέ. Τόσο τα δύο πάλαι ποτέ «μεγάλα» κόμματα, όσο και οι σημερινές τους ηγεσίες, είναι απόλυτα συνυπεύθυνοι για την κατάντια της Πατρίδας. Όλα αυτά τα χρόνια της Μεταπολίτευσης, εγκαθίδρυσαν στην χώρα από κοινού ένα φαύλο και άνομο καθεστώς που διέλυσε τους παραδοσιακούς πυλώνες της εθνικής μας Οικονομίας, καταχρέωσε το κράτος, ώθησε τους Έλληνες στον δανεισμό και την υπερκατανάλωση, θεσμοποίησε την ατιμωρησία των φαύλων πολιτικών, διέλυσε την Παιδεία και την Υγεία, δημιούργησε και εδραίωσε την διαπλοκή, παρέδωσε την χώρα στους λαθρομετανάστες, αποδυνάμωσε τις Ένοπλες Δυνάμεις, υποβάθμισε την διπλωματική ισχύ και το κύρος της χώρας στο εξωτερικό, ενώ αναγνώρισε τις διεκδικήσεις γειτονικών μας κρατών εις βάρος της Ελλάδας.

Κάποιοι που μπήκαν στην πολιτική την δεκαετία του ’70 και του ’80 και δεν είχαν «δεύτερο παντελόνι» βρέθηκαν λίγο αργότερα με υπέρογκες καταθέσεις στην Ελβετία, ενώ τα ευγενή προάστια της Αθήνας είναι σήμερα γεμάτα από βίλες, πισίνες και κότερα των πράσινων και γαλάζιων παρατρεχάμενων της εξουσίας που ροκάνιζαν τόσα χρόνια το δημόσιο χρήμα. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, με την ανοχή, αλλά και την συνενοχή, της Αριστεράς, ασέλγησαν βάναυσα στο σώμα της Ελλάδος όλα αυτά τα χρόνια.

Δυστυχώς, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι οι περισσότεροι εξ ημών παρακολουθούσαμε παθητικά όλα αυτά τα χρόνια, την εκπόρνευση της Πατρίδας, όπως οι ανήθικοι γονείς που εκπορνεύουν τις κόρες τους για να τους φέρουν λεφτά στο σπίτι. Κι αυτό το βαρύτατο αμάρτημα καλούμαστε σήμερα να το πληρώσουμε όλοι, ανεξαρτήτως του πόσο ευθύνεται ο καθένας μας για την κατάντια της χώρας.

Το ζητούμενο είναι, αφού παραδεχτούμε το αμάρτημά μας και μετανοήσουμε, να σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι ως Έλληνες, να στείλουμε στην ανυπαρξία και στο παρελθόν τους δύο συνεταίρους της καταστροφής του τόπου και να δώσουμε την εντολή στο Πατριωτικό Κίνημα να σηκώσει ξανά ψηλά την Ελλάδα. Να τιμωρήσει τους κλέφτες και φαύλους διαχειριστές της εξουσίας και να αναγεννήσει την Πατρίδα μας με τον ένα και μοναδικό τρόπο: να την ξαναδώσει στους Έλληνες.

Ο Ανδρέας πέθανε, ο παπανδρεϊσμός ζει

του Διαμαντή Καρασούλα

Ανεξάρτητα από την πολιτική σκοπιμότητα που ήθελε να εξυπηρετήσει ο Μάκης Βορίδης με την πολύκροτη ομιλία του στο Συνέδριο της ΝΔ, ο όψιμος νεοδημοκράτης βουλευτής διατύπωσε μια ιστορική αλήθεια. Τα θεμέλια για την οικονομική καταστροφή της Χώρας μπήκαν την πρώτη οκταετία της διακυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου.

Αυτό όσο κι αν πονάει τα εναπομείναντα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όσο κι αν ενοχλεί κάποιους ελαφροδεξιούς που έχουν απολέσει την ιστορική και πολιτική τους συνείδηση προκειμένου να γίνουν αρεστοί στο σύστημα, είναι μια ιστορική αλήθεια, μια καταγεγραμμένη πραγματικότητα στην οικονομική πορεία της Χώρας που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν, γιατί οι αριθμοί, σε αντίθεση με τις λέξεις, δεν μιλάνε ποτέ υποκειμενικά.

Μπορεί για τον “ιδεολόγο” Ανδρέα, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ να ήταν το ίδιο «συνδικάτο», αλλά άνετα ξεκοκάλισε όλες τις οικονομικές ενισχύσεις και τα «πακέτα» που πλουσιοπάροχα έδινε τότε στην Ελλάδα η «κακιά» ΕΟΚ. Έτσι, όλες οι ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις που δίνονταν στην χώρα μας για δημιουργία υποδομών, ενίσχυση της βιομηχανικής και αγροτικής ανάπτυξης κ.τ.λ. έγιναν «χαρτούρα» για να δοξαστεί ο Ανδρέας και για να δημιουργηθεί το πράσινο κομματικό κράτος που θα εξασφάλιζε στο ΠΑΣΟΚ την μονιμότητα στην εξουσία.

Παράλληλα ξεκίνησε ένας ασύστολος και εξωφρενικός δανεισμός με υψηλά επιτόκια προκειμένου να ικανοποιηθούν οι συνεχώς αυξανόμενες απαιτήσεις των διαφόρων συντεχνιών που το ίδιο το ΠΑΣΟΚ είχε δημιουργήσει. Έτσι οι δημόσιες δαπάνες από το 25% που ήταν το ’80 ξεπέρασαν 37% μέχρι το ’90, ενώ το δημόσιο χρέος από το 28% του ΑΕΠ εκτινάχθηκε στο 72%, με κίνδυνο τότε την χρεοκοπία της Ελλάδας. Ταυτόχρονα, κατά την καταστροφική αυτή οκταετία της «αλλαγής» οι εξαγωγές μειώθηκαν κατά 3%, ενώ οι δημόσιοι υπάλληλοι τριπλασιάστηκαν, όπως και οι μισθοί τους, προκειμένου το πράσινο καθεστώς να παραμείνει αιωνίως στην εξουσία.

Η μόνη κυβέρνηση της Μεταπολιτεύσης που τόλμησε μέσα στο λαϊκιστικό παραλήρημα της εποχής και του “Τσοβόλα, δώστα όλα” να επισημάνει τον κίνδυνο της χρεοκοπίας από την εξωφρενική πολιτική Παπανδρέου ήταν η Κυβέρνηση Μητσοτάκη. Δυστυχώς όμως, αυτή την προσπάθεια για να συμμαζευτούν οι κρατικές δαπάνες και το τεράστιο κράτος έλιξε άδοξα από την προδοσία Σαμαρά, ο οποίος με πρόσχημα το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων έριξε την Κυβέρνηση Μητσοτάκη επαναφέροντας το πτώμα του Ανδρέα και το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία για άλλα έντεκα χρόνια. Σήμερα ο κ.Σαμαράς προσπαθεί να μας πείσει ότι θέλει να βάλει τάξη στο κράτος. Ασφαλώς και δεν πιστεύει σε αυτή την πολιτική, διαφορετικά δεν θα ανέτρεπε το Μητσοτάκη.

Ωστόσο, το μεγαλύτερο κακό που έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ήταν η υπερχρέωση της Χώρας και η οικονομική της καταστροφή. Είναι ο εκμαυλισμός και η ηθική διάβρωση ενός ολόκληρου λαού. Η αλλαγή του παραδοσιακού αξιακού συστήματος της τότε ελληνικής οικογένειας.

Ο Ανδρέας μπορεί να πέθανε, ο παπανδρεϊσμός όμως ζει. Και γιαυτό έχει μεγάλη σημασία να τον καταδικάζουμε, γιατί στο πρόσωπό του καταδικάζουμε το χθες, τον κρατισμό, την διαφθορά, την σπατάλη, την ασυδοσία, την πολιτική ανηθικότητα. Αυτόν πρέπει να χτυπήσουμε ως νοοτροπία, γιατί αυτός είναι η αιτία της ηθικής και έπειτα οικονομικής μας χρεοκοπίας.

Εν τέλει, ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν μεγάλος Ηγέτης. Γιατί μόνο ένας μεγάλος ηγέτης θα μπορούσε να καταστρέψει την Ελλάδα και ταυτόχρονα να πείσει τις επόμενες γενιές ότι αν ζούσε τώρα, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα…

Η Αγροτική ανάπτυξη θα μας βγάλει απ' την κρίση και όχι το ξεπούλημα

του Διαμαντή Καρασούλα

Την ώρα που ο Σαμαράς με τον Στουρνάρα κάνουν ταξίδια στο Κατάρ για να πείσουν τους μεγάλους επενδυτές να έρθουν να σώσουν την Ελλάδα, ένα εκατομμύριο Έλληνες που έχουν επενδύσει ολόκληρη τη ζωή και τα οικονομικά και ψυχικά τους αποθέματα στην καλλιέργεια της ελληνικής γης, αδυνατούν όχι μόνο να συνεχίσουν να παράγουν αλλά και να επιβιώσουν.

Οι τελευταίες κινητοποιήσεις των αγροτών έφεραν για άλλη μια φορά στο προσκήνιο τα τεράστια και διαχρονικά προβλήματα της ελληνικής γεωργίας. 

Δυστυχώς όμως οι αγρότες μας δεν έχουν την πολυτέλεια των εργαζομένων του ΜΕΤΡΟ για να απεργήσουν και να εκβιάσουν την κυβέρνηση μέσω της κοινωνίας παίρνοντας αυτά που ζητούν. Αν δεν επιστρέψουν αργά ή γρήγορα στα χωράφια τους, θα πεινάσουν. Γιαυτό και όλες οι τελευταίες κυβερνήσεις δεν τους υπολόγιζαν στα σοβαρά αλλά με μια χούφτα βαρύγδουπες υποσχέσεις και ένα φιλοδώρημα τους έστελναν πάντα πίσω στα χωράφια τους. Καμία αγροτική κινητοποίηση τα τελευταία είκοσι χρόνια δεν προκάλεσε έναν σοβαρό, εθνικό διάλογο για τις δυνατότητες, τις προοπτικές και το μέλλον της ελληνικής γεωργίας. 

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κατέστρεψαν συνειδητά την γεωργική παραγωγική της Χώρας μετατρέποντας τους αγρότες σε ομήρους των ευρωπαϊκών ενισχύσεων. Σήμερα, έρχονται τα αρπακτικά των δύο κομμάτων που κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια και λένε ξεδιάντροπα στους αγρότες: "Μιλάτε εσείς που παίρνατε παράνομες επιδοτήσεις"; Εγώ με την σειρά μου ρωτάω τους κυβερνώντες  Μιλάτε εσείς που ροκανίσατε όλες τις ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις και τα "πακέτα" της ΕΟΚ και της ΕΕ και τα κάνατε βίλες, off shore εταιρίες και καταθέσεις στην Ελβετία; Μιλάτε εσείς για παρανομία, που αφού ρημάξατε το δημόσιο πλούτο, πετάξατε και μερικά ψίχουλα στους αγρότες για να τους έχετε αιχμάλωτους των κομματικών σας συμφερόντων, καταστρέφοντας ταυτόχρονα της ελληνική γεωργία;

Οι αγρότες δεν έχουν πια την παραμικρή ψευδαίσθηση ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θα ενδιαφερθούν σοβαρά για τα πραγματικά τους προβλήματα. Δεν το έκαναν ποτέ, δεν θα το κάνουν τώρα που είναι πλήρως υποταγμένοι στις απαιτήσεις της τρόικας. Γιαυτό και πρέπει να μείνουν αμετακίνητοι στον αγώνα και αιτήματά τους και να μην καμφθούν από υποσχέσεις ή απειλές. Ο αγώνας τους για επιβίωση είναι ταυτόχρονα και ο κοινός αγώνας ολόκληρου του ελληνικού λαού απέναντι στην εξαθλίωση και το ξεπούλημα της Χώρας από τους εντολοδόχους του ΔΝΤ και των διεθνών τοκογλύφων. Οι αγρότες δεν ζητούν τίποτα παράλογο, ζητούν τα αυτονόητα: 

• Φθηνό αγροτικό πετρέλαιο και ηλεκτρικό ρεύμα
• Καμία μείωση της επιστροφής ΦΠΑ - κατάργηση του ΦΠΑ στα αγροτικά μέσα και εφόδια.
• Επιδότηση των ζωοτροφών για τους μικρομεσαίους κτηνοτρόφους - δωρεάν νομιμοποίηση των σταβλικών εγκαταστάσεων και της ηλεκτρονικής σήμανσης των ζώων.
•  Άτοκα δάνεια στους φτωχούς αγρότες με περίοδο χάριτος όσο διαρκεί η κρίση - πάγωμα πληρωμής των αγροτικών χρεών για το ίδιο χρονικό διάστημα - απαγόρευση κάθε κατάσχεσης και πλειστηριασμού της αγροτικής εκμετάλλευσης με εμπορική αξία έως 300.000 ευρώ.
•  Αποζημιώσεις για το σύνολο των καταστροφών στην παραγωγή και το αγροτοκτηνοτροφικό κεφάλαιο από καιρικές συνθήκες και αρρώστιες - άμεση αποζημίωση για τους πληγέντες - κρατικός φορέας που θα καλύπτει όλους τους κινδύνους και θα αποζημιώνει στο 100% της ζημιάς.
•  Κατώτερες, εγγυημένες τιμές για τα αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα, που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής και να εξασφαλίσουν ικανοποιητικό εισόδημα για αξιοπρεπή ζωή - να πληρωθούν από τους εμποροβιομήχανους οι παραγωγοί που παραμένουν απλήρωτοι - αντιμετώπιση του προβλήματος των αθρόων εισαγωγών ομοειδών αγροτικών προϊόντων.
•  Κατάργηση όλων των άμεσων και έμμεσων περιορισμών της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής που επιβάλλει η ΚΑΠ της ΕΕ - σύνδεση των επιδοτήσεων με την παραγωγή, τιμαριθμική αναπροσαρμογή τους και κατάργηση όλων των «νόμιμων» και «παράνομων» παρακρατήσεων.
• Να αυξηθεί η αγροτική σύνταξη και να δίνεται στα 60 για τους αγρότες και στα 55 για τις αγρότισσες και όχι στα 67(!) που αποφάσισε η κυβέρνηση.

Ας καταλάβουν ότι η αγροτική ανάπτυξη και η ουσιαστική στήριξη της γεωργικής παραγωγής είναι αυτή που θα βγάλει την χώρα από την κρίση και όχι το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας στα διεθνή κοράκια που περιμένουν να αγοράσουν τσάμπα την πολύτιμη ελληνική γη. Είμαστε στο πλευρό των αγροτών.

"Έξω οι ξένοι": Ρατσισμός ή αναγκαιότητα;

του Διαμαντή Καρασούλα

Το θέμα της λαθρομετανάστευσης ήταν ανέκαθεν στην Ελλάδα ένα θέμα taboo, που κανείς δεν τολμούσε να αγγίξει παρά μόνο με την "ανθρωπιστική" προσέγγιση της Αριστεράς, διαφορετικά θα βαπτιζόταν αυτομάτως "ρατσιστής", "ακροδεξιός" κ.ο.κ. Τώρα όμως που το ποτήρι ξεχείλισε και το πρόβλημα έφτασε στο μη παρέκει, τα αριστεροκρατούμενα ΜΜΕ και η φοβική Δεξιά άρχισαν να μιλάνε για το πρόβλημα της ανεξέλεγκτης εισροής λαθρομεταναστών προκειμένου να δείξουν ότι το γνωρίζουν και συμπάσχουν με την κοινωνία.

Είναι πρόβλημα η λαθρομετανάστευση για την Ελλάδα ναι ή όχι; Αναμφισβήτητα είναι. Πέρα από ιδεολογικές αγκυλώσεις, ρατσιστικές ή ψευτοανθρωπιστικές τάσεις ή άλλους δογματισμούς το πρόβλημα είναι υπαρκτό και τεράστιο και οι Έλληνες το βιώνουν καθημερινά. Οι επιπτώσεις της λαθρομετανάστευσης στην Οικονομία, την Υγεία, την Αγορά Εργασίας, την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της Χώρας είναι τεράστιες και τραγικές.
Οι αριθμοί από μόνοι τους φανερώνουν ξεκάθαρα ότι οι λαθρομετανάστες ευθύνονται σε ένα μεγάλο ποσοστό για την οικονομική χρεοκοπία της Ελλάδας.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Μόνο το παρεμπόριο αφαιρεί απ' το κράτος γύρω στα 5 δισ. ευρώ έσοδα ετησίως ενώ στα 26 εκατ. ευρώ το χρόνο ανέρχονται τα αφορολόγητα εμβάσματα των λαθρομεταναστών.
Την ώρα που οι Έλληνες καλούνται να πληρώσουν 20 ευρώ είσοδο σε κάθε επίσκεψή τους στο Νοσοκομείο, λες και πηγαίνουν σε πολυτελές νυχτερινό club της Γλυφάδας, το Υπουργείο Υγείας δαπανά 7 δισ. ευρώ για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των λαθρομεταναστών που δεν πληρώνουν τίποτα! Αν συνυπολογίσουμε την ζημιά που προκαλούν με την γκετοποίηση και υποβάθμιση ολόκληρων περιοχών στην Αθήνα και όλη την Ελλάδα, στον τουρισμό, τα νόμιμα και παράνομα κοινωνικά επιδόματα και συντάξεις που εισπράττουν κ.τ.λ, το κόστος των λαθρομεταναστών στον κρατικό προϋπολογισμό γίνεται ιλιγγιώδες.

ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Είναι ψέμματα ότι πριν έρθουν οι λαθρομετανάστες κοιμόμαστε με ανοιχτά παράθυρα και τώρα κοιμόμαστε με την καραμπίνα στο μαξιλάρι; Σύμφωνα με τις Αρχές ιδίως στις ένοπλες ληστείες, το ποσοστό των αλλοδαπών δραστών ανέρχεται στο 55%. "Κόκκινο" όμως, χτυπάνε και τα ποσοστά σε άλλες κατηγορίες εγκλήματος: Για παράδειγμα οι κλοπές τροχοφόρων αυξήθηκαν κατά 16,88%, οι απάτες κατά 23,75%, οι εκβιάσεις κατά 22,87%, τα παραχαραγμένα νομίσματα κατά 40,71% και το λαθρεμπόριο κατά. 118,67%! Θα μπορούσα να αναφερθώ στην αύξηση της πορνείας, της εμπορίας ναρκωτικών κ.ο.κ. Να σημειώσω δε ότι στον τομέα της παράνομης μετανάστευσης καθημερινά απασχολούνται περίπου δεκαπέντε χιλιάδες 15.000 αστυνομικοί, δηλαδή το ένα τρίτο (1/3) περίπου του προσωπικού της Ελληνικής Αστυνομίας ενώ το 50% των φυλακισμένων είναι λαθρομετανάστες!

Τα παραπάνω στοιχεία είναι επίσημα και αδιαμφισβήτητα και καθημερινά μεταβάλλονται προς το χειρότερο. Οι λαθρομετανάστες αποτελούν για την Ελλάδα ένα δυσβάστακτο βάρος που ειδικά σε αυτή την φάση η Χώρα δεν μπορεί να το σηκώσει. Και πέρα από το οικονομικό κόστος και την εγκληματικότητα υπάρχει και η εθνική διάσταση του ζητήματος. Σε είκοσι χρόνια οι αλλοδαποί στην Ελλάδα θα ανέρχονται σε 6 με 7 εκατομμύρια. Αν προστεθούν οι μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης, σε συνδυασμό με το νεαρό της ηλικίας και την υψηλή τους γεννητικότητα, θα έχουν ισοσκελίσει, αν δεν ξεπεράσουν, τα 9 εκ. του υπογεννητικού και γηράσκοντος ελληνικού πληθυσμού. Τότε θα έχει ολοκληρωθεί η υλοποίηση του περίφημου "δόγματος Οζάλ" σύμφωνα με το οποίο ο τέως πρωθυπουργός της Τουρκίας πίστευε ότι "δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με την Ελλάδα για να την κατακτήσουμε. Αρκεί να στείλουμε από εκεί μερικά εκατομμύρια δικούς μας".
Είναι προφανές ότι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Αριστερά όχι μόνο δεν ενοχλούνται από την παρουσία των λαθρομεταναστών αλλά αντιθέτως εξυπηρετούνται αφού είναι οι αυριανοί ψηφοφόροι τους. Οι Έλληνες πρέπει να αφυπνιστούν και να διεκδικήσουν με κάθε τρόπο την άμεση απέλαση των λαθρομεταναστών, την επιβολή ποσόστωσης και την αποτελεσματική φύλαξη των συνόρων πριν γίνουμε μουσουλμανική χώρα...

Ορυκτός Πλούτος: Γιατί "ανακαλύφθηκε" τώρα;

του Διαμαντή Καρασούλα

Για το θέμα του ορυκτού πλούτου της Ελλάδας γίνονται τελευταία όλο και περισσότερες δημόσιες συζητήσεις, αναφορές στα ΜΜΕ και εκδηλώσεις από καθηγητές και ερευνητές που μιλούν για την ύπαρξη αμύθητου θησαυρού στο ελληνικό υπέδαφος.

Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ), η συνολική αξία των μετρημένων μεταλλευτικών αποθεμάτων στη χώρα είναι 79 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ τα 250-300 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου στα τρία Οικόπεδα (Πατραϊκός Κόλπος, Ιωάννινα και Κατάκολο) αξίζουν γύρω στα 20 δισ. ευρώ σε βάθος 15ετίας ή και 20ετίας. Αν, μάλιστα, ληφθούν υπόψη οι εκτιμήσεις επιστημόνων πως κάτω από την Κρήτη υπάρχει κοίτασμα φυσικού αερίου αξίας 427 δισεκατομμυρίων ευρώ, τότε η αξία του υπόγειου θησαυρού της ελληνικής γης φθάνει σε «αστρονομικά» επίπεδα.

Ακόμα, σύμφωνα πάντα με στοιχεία του ΙΓΜΕ, το αποθεματικό δυναμικό των κυριότερων μετάλλων της Χώρας νικέλιο, χρώμιο, μόλυβδος-ψευδάργυρος, χαλκός, ασήμι, αντιμόνιο, μαγγάνιο, μόλυβδος και βολφράμιο έχει υπολογιστεί στα 40,2 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ γύρω στα 37 δισ. ευρώ εκτιμάται η αξία των κοιτασμάτων της αλουμίνας.
Η μεταλλευτική αξία των βεβαιωμένων αποθεμάτων νικελίου, ψευδαργύρου, μολύβδου, χαλκού, χρυσού και αργύρου στην Μακεδονία και Θράκη, με βάση την ενεργό μεταλλευτική παραγωγή, τις επενδύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη και τις τρέχουσες τιμές των μετάλλων, ανέρχεται περίπου σε 27,6 δισ. ευρώ. Οι περιοχές αυτές συγκαταλέγονται στις πιο πλούσιες της Ευρώπης.

Το ενδιαφέρον της αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου εντοπίζεται σε περιοχές όπου υπάρχουν μεταλλικά ορυκτά και μάλιστα σε συνδυασμό με τις διεθνείς οικονομικές και βιομηχανικές εξελίξεις:
Τα σημαντικά αποθέματα χρυσού (Au) στη Β. Ελλάδα, λαμβάνοντας υπόψη τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εξελισσόμενες επενδύσεις αλλά και το παρατεταμένα ευνοϊκό παγκόσμια οικονομικό τους περιβάλλον.
Τα κοιτάσματα χαλκού (Cu) στην κεντρική Μακεδονία, σε σχέση με τη δυναμική καταναλωτική παρουσία του μετάλλου.

Τα κοιτάσματα μολύβδου (Pb), ψευδαργύρου (Zn) και αργύρου (Ag) στη Β. Ελλάδα, κυρίως σε ό,τι αφορά στη διαρκώς αυξανόμενη ζήτηση και σταθερή τιμαριθμική τους παρουσία. Το νικέλιο (Ni), σε σχέση με τη στρατηγική θέση που κατέχει στη μεταλλευτική παραγωγή της Ευρώπης (~86% της ευρωπαϊκής παραγωγής).
Ο βωξίτης, κυρίως λόγω της γνωστής παραδοσιακής και παγκόσμιας δυναμικής και σταθερότητας που αντιπροσωπεύει (~65% της ευρωπαϊκής παραγωγής).
Τα παραπάνω είναι μόνο μερικά από τα επίσημα στοιχεία του ΙΓΜΕ για τον ορυκτό πλούτο της Χώρας μας. Αναρωτιέται εύλογα ο καθένας: Αυτός ο ορυκτός πλούτος γεννήθηκε σήμερα; Ασφαλώς όχι. Κατά ένα περίεργο τρόπο όμως, οποιαδήποτε κουβέντα γινόταν μεταπολιτευτικά για εκμετάλλευση των ελληνικών ορυκτών έληγε άδοξα, σαν ένα αόρατο χέρι να έβαζε εμπόδια σε κάθε τέτοιο εγχείρημα. Την τελευταία εικοσαετία δεν ακούστηκε λέξη για το θέμα ενώ όποιος αναφερόταν στην ύπαρξη πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Ελλάδα, ονομαζόταν τρελός ή γραφικός.

Μόλις τρία χρόνια πριν (11/12/'09), ερωτηθείς σε συνέντευξή του στις Βρυξέλλες ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου για την ύπαρξη πετρελαίου στην Ελλάδα, είπε κατηγορηματικά ότι "η Ελλάδα δεν έχει πετρέλαιο, κι αν έχει είναι τόσο λίγο που δεν αξίζει τον κόπο να το βγάλει". Αυτό που έχει σημασία είναι ότι αυτά ειπώθηκαν πέντε μήνες πριν την είσοδο της Χώρας στο ΔΝΤ. Αμέσως μετά την υπογραφή του Μνημονίου ο Παπανδρέου -ενώ διαβεβαίωνε ότι η Ελλάδα δεν έχει πετρέλαιο- προχώρησε στην ίδρυση της «Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρίας Υδρογονανθράκων Α.Ε.» με σκοπό την αναζήτηση, έρευνα και εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της χώρας(!!!).
Έπρεπε δηλαδή να μπει η Ελλάδα στο ΔΝΤ για να ξεκινήσει η ερεύνα για τον ορυκτό πλούτο; Το "γιατί", νομίζω ότι δεν χρίζει ιδιαίτερης φαντασίας. Αρκεί να διαβάσει κανείς την παράγραφο του δεύτερου Μνημονίου που υπέγραψε με την τρόικα η κυβέρνηση Παπαδήμου και ορίζει το νομικό καθεστώς το οποίο διέπει την σύμβαση: "Το Επωφελούμενο Κράτος Μέλος και η Τράπεζα της Ελλάδος παραιτούνται με την παρούσα αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τους ίδιους και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι δικαστικών ενεργειών σχετικά με την παρούσα Σύμβαση, συμπεριλαμβανομένων ενδεικτικά από κάθε δικαίωμα ασυλίας έναντι άσκησης αγωγής, έκδοσης δικαστικής απόφασης ή άλλης διάταξης, κατάσχεσης, εκτέλεσης ή ασφαλιστικού μέτρου και έναντι κάθε εκτέλεσης ή αναγκαστικού μέτρου σε βάρος των περιουσιακών τους στοιχείων στο μέτρο που αυτό δεν απαγορεύεται από αναγκαστικό νόμο". Παρά τις διαψεύσεις των κυβερνώντων μας, εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι με ένα "στραβοπάτημα" της Ελλάδας οι δανειστές μπορούν να μας τα πάρουν όλα μέσα απ' τα χέρια.

Οφείλουμε να είμαστε απόλυτα βέβαιοι, ότι αν αυτός ο τεράστιος ορυκτός πλούτος πέσει στα χέρια των άνομων διαχειριστών της εξουσίας που μας κυβερνούν σήμερα, θα έχει την τύχη όλων εκείνων των δισεκατομμυρίων που μας δόθηκαν τα τελευταία τριάντα χρόνια απ' την Ευρώπη. Αν λυπόμαστε λοιπόν αυτή την Χώρα και τα παιδιά μας, δεν πρέπει επ' ουδενί να επιτρέψουμε αυτή την νέα λεηλασία του εθνικού πλούτου. Θεωρώ αδύνατο να πιστέψω ότι οι δυνάμεις που δεν επέτρεψαν τόσα χρόνια σε έναν Κωνσταντίνο Καραμανλή κι έναν Ανδρέα Παπανδρέου να εκμεταλλευτούν τον ορυκτό μας πλούτο, υπέκυψαν μπροστά στα πολιτικά αναστήματα του Γιωργάκη και του Σαμαρά την ώρα μάλιστα που η Ελλάδα είναι διεθνώς εξευτελισμένη και ταπεινωμένη. Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας...

Κλείνοντας, θεωρώ ιδιαιτέρως σημαντικό να αναφέρω ότι η πρώτη προσπάθεια για εξόρυξη πετρελαίου στο Κατάκολο έγινε το 1973 όταν ο δικτάτορας Παπαδόπουλος υπέγραψε συμφωνία με την αμερικανική εταιρία AN CAR OIL Co INC για ερεύνα και εξόρυξη πετρελαίου στην περιοχή. (ΦΕΚ - 8 Μαΐου 1963, Αρ. Φύλλου 98 / Νομοθετικό διάταγμα υπ' αριθμόν 1363).

Έξι μήνες μετά έγινε η εξέγερση του πολυτεχνείου...