Σε ηλικία 29 ετών κλήθηκε να υπερασπιστεί την τιμή και την εθνική ανεξαρτησία της Πατρίδας μας. Έφυγε χαρούμενος για το ιερό του καθήκον, όπως όλη εκείνη η ηρωική γενιά που έγραψε το λαμπρό έπος του '40...
Ανέβηκε στα βουνά της Ηπείρου και πολέμησε με ανδρεία. Είχε την τύχη να γυρίσει ζωντανός στο σπίτι και την οικογένειά του.
Με μεγάλωσε με όλη την αγάπη που μεγαλώνει ένας παππούς το εγγόνι που φέρει το όνομά του... Μου έλεγε συχνά ιστορίες από τις ηρωικές στιγμές που έζησε στο μέτωπο. Δυστυχώς, τότε -μικρό παιδί- δεν είχα αντιληφθεί την ανάγκη να καθίσω να καταγράψω αυτές τις πολύτιμες εμπειρίες ενός εν ζωή πολεμιστή. Ακόμα μετανιώνω γιαυτήν την χαμένη ευκαιρία...
Λεπτομέρειες από τις ηρωικές στιγμές των διηγήσεων του δεν κατάφερα να συγκρατήσω.
Εκείνα που συγκράτησα για τα καλά, είναι η αγάπη του για την Πατρίδα, η πίστη του στο Θεό, ο καθημερινός του αγώνας για την επιβίωση μέσα στη γη την οποία αγαπούσε και εγκατέλειψε μόνο την ημέρα που έφυγε από τη ζωή...
Κάθε χρόνο, την 28η Οκτωβρίου πηγαίνω στον τάφο του, αφήνω ένα λουλούδι και προσεύχομαι για την αναπαύση της ψυχής του. Είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής σε έναν άνθρωπο που πολέμησε για την ελευθερία της Πατρίδας μας.
Του χρωστάω ένα καθαρό όνομα με μεγάλο βάρος, την κοινωνική παιδεία που μου έδωσε, την θρησκευτική ευσέβεια που μου ενέπνευσε και κυρίως την ανιδιοτελή αγάπη για την Πατρίδα. Ιερή και μεγάλη κληρονομιά που οδηγεί αλάνθαστα μέχρι τώρα τα βήματά μου.
Ας είναι η σημερινή μου αναφορά στον αγώνα του ένα μικρό μνημόσυνο για έναν ανώνυμο αγωνιστή του ηρωικού έπους του 1940. Του Διαμαντή Καρασούλα...
Διαμαντής Καρασούλας... ο Β'
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου