γράφει ο Διαμαντής Καρασούλας
Σαράντα χρόνια μετά την “εξέγερση” του Πολυτεχνείου, ίσως είναι η ώρα να δούμε κατάματα την πραγματικότητα και να απομυθοποίησουμε πρόσωπα και γεγονότα που πρωταγωνίστησαν καθ’ όλη την περίοδο της Μεταπολίτευσης καθορίζοντας την πορεία της Χώρας μέχρι σήμερα. Το Πολυτεχνείο έφερε την δημοκρατία; Όχι, δεν έφερε την δημοκρατία. Έφερε την σκληρότερη δικτατορία του Ιωαννίδη η οποία οδήγησε στην τραγωδία της Κύπρου.
Στην πραγματικότητα το Πολυτεχνείο δεν εξέφρασε την καθολική επιθυμία του ελληνικού λαού αλλά την βαθιά επιθυμία των παλαιοπολιτικών να επιστρέψουν στην εξουσία. Χρησιμοποιήθηκε από τους Αμερικανούς των οποίων τα σχέδια δεν εξυπηρετούσε πλέον η δικτατορία, προκειμένου να “τελειώσουν” με τον Παπαδόπουλο.
Επομένως, η πολιτική έως και βιολογική εξόντωση των πρωτεργατών της «Επταετίας» υπήρξε ο απόλυτος κοινός σκοπός για τις δύο «αντίπαλες» οικογένειες Καραμανλή και Παπανδρέου, οι οποίοι μετά την ανατροπή της δικτατορίας επανήλθαν πανηγυρικά στο προσκήνιο ως οικοδόμοι και εγγυητές του νέου, «δημοκρατικού» πολιτεύματος της Ελλάδας.
Κι αφού έστειλαν με συνοπτικές διαδικασίες στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τους Απριλιανούς και τον Βασιλιά, στρογγυλοκάθισαν στην μεγάλη τραπεζαρία της «Μεταπολίτευσης» και ξεκίνησαν ανενόχλητοι το μεγάλο φαγοπότι. Στο όνομα της «Δημοκρατίας» λεηλάτησαν τον δημόσιο πλούτο και όλα τα οικονομικά αποθέματα που άφησαν πίσω τους οι κακοί δικτάτορες, εφαρμόζοντας παράλληλα μια καταστροφική οικονομική πολιτική που μέσα σε 6 χρόνια (!) έριξε κατακόρυφα όλους τους οικονομικούς δείκτες της Χώρας.
Ανάπτυξη, ιδιωτικές επενδύσεις και εξαγωγές από εκεί που ως το ’74 ήταν στα ύψη, μέχρι το ’81 καταγκρεμίστηκαν, αφού ο αριστερόπληκτος και πλήρως μεταλλαγμένος από τα… Παρίσια και την δίψα για εξουσία «Εθνάρχης», εφάρμοσε μια αμιγώς κομμουνιστική οικονομική πολιτική σε σημείο που ο ΣΕΒ σε ανακοίνωσή του τον Μάρτιο του ’76 να τον κατηγορεί για «σοσιαλμανία»! Αυτή η πολιτική, εκτός του ότι βύθισε την οικονομία της χώρας, νομιμοποίησε την ανεύθυνη ρητορική του Αντρέα Παπανδρέου ανοίγοντάς του διάπλατα τον δρόμο για την εξουσία μέσα σε 6 μόλις χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. Έως το ’81 τα οικονομικά αποθέματα της χώρας είχαν μειωθεί δραματικά, η παραγωγή ψυχορραγούσε, οπότε ξεκίνησαν τα δανεικά.
Και μπορεί για τον ιδεολόγο Ανδρέα, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ να ήταν το ίδιο «συνδικάτο», αλλά άνετα ξεκοκάλισε όλες τις οικονομικές ενισχύσεις και τα «πακέτα» που πλουσιοπάροχα έδινε τότε στην Ελλάδα η «κακιά» ΕΟΚ. Έτσι, αφού όλες οι ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις που δίνονταν στην χώρα μας για δημιουργία υποδομών, ενίσχυση της βιομηχανικής και αγροτικής ανάπτυξης κ.τ.λ. έγιναν «χαρτούρα» για να δοξαστεί ο Ανδρέας και για να δημιουργηθεί το πράσινο κομματικό κράτος που θα εξασφάλιζε στο ΠΑΣΟΚ την μονιμότητα στην εξουσία.
Παράλληλα ξεκίνησε ένας ασύστολος και εξωφρενικός δανεισμός με υψηλά επιτόκια προκειμένου να ικανοποιηθούν οι συνεχώς αυξανόμενες απαιτήσεις των διαφόρων συντεχνιών που το ίδιο το ΠΑΣΟΚ είχε δημιουργήσει. Έτσι οι δημόσιες δαπάνες από το 25% που ήταν το ’80 ξεπέρασαν 37% μέχρι το ’90, ενώ το δημόσιο χρέος από το 28% του ΑΕΠ εκτινάχθηκε στο 72%, με κίνδυνο τότε την χρεοκοπία της Ελλάδας. Ταυτόχρονα, κατά την καταστροφική αυτή δεκαετία της «αλλαγής» οι εξαγωγές μειώθηκαν κατά 3%, ενώ οι δημόσιοι υπάλληλοι τριπλασιάστηκαν, όπως και οι μισθοί τους, προκειμένου τα δύο «μεγάλα» κόμματα να παραμείνουν αιωνίως στην εξουσία.
Έτσι πορευτήκαμε μέχρι το 2000, με αμέτρητα οικονομικά σκάνδαλα και λεηλασία του δημοσίου χρήματος από υπουργούς των δύο κομμάτων, αλλά και άλλους δημόσιους λειτουργούς, για να φθάσουμε στην ένταξη της χώρας στο ευρώ με πλαστά στοιχεία από την κυβέρνηση Σημίτη με αποτέλεσμα να νεκρώσει κάθε εξαγωγική διαδικασία λόγω ακριβού νομίσματος, εκτινάσσοντας παράλληλα στα ύψη το κόστος ζωής για τους Έλληνες εξαιτίας της ανικανότητας του κράτους να ελέγξει την αγορά.
Με το κόλπο του Χρηματιστηρίου οι οικονομίες χιλιάδων ελληνικών νοικοκυριών συγκεντρώθηκαν στα χέρια πέντε ανθρώπων, ενώ η ώθηση στον δανεισμό υπερχρέωσε όλες σχεδόν τις ελληνικές οικογένειες, πολλές απ’ τις οποίες έχασαν τις περιουσίες τους από την ανεξέλεγκτη τοκογλυφική δράση των τραπεζών. Ταυτόχρονα η ανεργία εκτινάχθηκε στα ύψη αφού μετά το άνοιγμα των συνόρων το 1991 από τον Αντώνη Σαμαρά, η τεράστια εισροή λαθρομεταναστών στην χώρα στέρησε από τους Έλληνες εκατομμύρια θέσεις εργασίας, αφού προσέφεραν φθηνά εργατικά χέρια χωρίς ασφάλιση. Η συρρίκνωση της ελληνικής παραγωγής και των εξαγωγών συνεχίστηκε, οι εισαγωγές αυξήθηκαν, ενώ το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε ως το 2009 στο 113% του ΑΕΠ!
Είναι γεγονός ότι η πενταετία Καραμανλή (2004-2009) ήταν το θανατηφόρο χτύπημα στην ήδη θνήσκουσα ελληνική Οικονομία. Οι δημόσιες δαπάνες εκτινάχθηκαν, το χρέος και το έλλειμμα ξέφυγαν από κάθε έλεγχο, ενώ συνεχίστηκε με μεγαλύτερη ένταση η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, οι μίζες και οι εξυπηρέτηση των συντεχνιών. Καμιά επένδυση, καμιά ώθηση στην ανάπτυξη. Η κυβέρνηση της «επανίδρυσης του κράτους», όχι μόνο δεν προσπάθησε να ιάσει της παθογένειες της οικονομίας, αλλά τις συντήρησε και τις τροφοδότησε. Διόγκωσε το κράτος με διορισμούς και χιλιάδες «συμβασιούχους», ενώ δεν έλαβε καμία πρωτοβουλία απέναντι στην ισοπεδωτική απειλή της εκτίναξης του δημοσίου χρέους. Πνιγμένη στα σκάνδαλα και την ανεπάρκεια των στελεχών της αλλά και χτυπημένη βαναύσα από τον λαικισμό της ανεύθυνης αντιπολίστευσης του ΠΑΣΟΚ και των ΜΜΕ, η κυβέρνηση Καραμανλή λιποτάκτησε μπροστά στον φόβο της επερχόμενης οικονομικής κατάρρευσης της χώρας αφήνοντάς την απολύτως αθωράκιστη απέναντι στην διεθνή οικονομική κρίση και παραδίδοντας αμαχητί την εξουσία στο ΠΑΣΟΚ.
Η συνέχεια είναι πρόσφατη και στους περισσότερους γνωστή. Ο Γιώργος Παπανδρέου κατέλαβε την εξουσία εξαπατώντας τον ελληνικό λαό, τάζοντας παντού τα πάντα. Οι εξελίξεις έδειξαν ξεκάθαρα ότι η εισαγωγή της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ήταν προμελετημένη, γι’ αυτό και η κυβέρνηση Παπανδρέου αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας προέβη στο διεθνή εξευτελισμό και την απογύμνωση της χώρας εκτινάσσοντας τα spreads σε ύψη απαγορευτικά για τον δανεισμό της χώρας από τις διεθνείς αγορές. Έτσι οδηγηθήκαμε στον μοιραίο Μάιο του 2010, όπου η εισαγωγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ ήταν αναπόφευκτη. Σήμερα, δεμένοι χειροπόδαρα από τους διεθνείς τοκογλύφους, οι Έλληνες έφτασαν στο έσχατο σημείο απελπισίας, όπου προτιμούν να δώσουν τέλος στη ζωή τους παρά να αντιδράσουν απέναντι στην απάνθρωπη αυτή πολιτική της ανθρώπινης εξαθλίωσης και του εθνικού ξεπουλήματος.
Αυτή ήταν η προδιαγεγραμμένη κατάληξη μιας ψευδεπίγραφης μεταπολίτευσης, μιας μετάβασης στην δημοκρατία που δεν έγινε ποτέ. Τόσο τα δύο πάλαι ποτέ «μεγάλα» κόμματα, όσο και οι σημερινές τους ηγεσίες, είναι απόλυτα συνυπεύθυνοι για την κατάντια της Πατρίδας. Όλα αυτά τα χρόνια της Μεταπολίτευσης, εγκαθίδρυσαν στην χώρα από κοινού ένα φαύλο και άνομο καθεστώς που διέλυσε τους παραδοσιακούς πυλώνες της εθνικής μας Οικονομίας, καταχρέωσε το κράτος, ώθησε τους Έλληνες στον δανεισμό και την υπερκατανάλωση, θεσμοποίησε την ατιμωρησία των φαύλων πολιτικών, διέλυσε την Παιδεία και την Υγεία, δημιούργησε και εδραίωσε την διαπλοκή, παρέδωσε την χώρα στους λαθρομετανάστες, αποδυνάμωσε τις Ένοπλες Δυνάμεις, υποβάθμισε την διπλωματική ισχύ και το κύρος της χώρας στο εξωτερικό, ενώ αναγνώρισε τις διεκδικήσεις γειτονικών μας κρατών εις βάρος της Ελλάδας.
Κάποιοι που μπήκαν στην πολιτική την δεκαετία του ’70 και του ’80 και δεν είχαν «δεύτερο παντελόνι» βρέθηκαν λίγο αργότερα με υπέρογκες καταθέσεις στην Ελβετία, ενώ τα ευγενή προάστια της Αθήνας είναι σήμερα γεμάτα από βίλες, πισίνες και κότερα των πράσινων και γαλάζιων παρατρεχάμενων της εξουσίας που ροκάνιζαν τόσα χρόνια το δημόσιο χρήμα. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, με την ανοχή, αλλά και την συνενοχή, της Αριστεράς, ασέλγησαν βάναυσα στο σώμα της Ελλάδος όλα αυτά τα χρόνια.
Δυστυχώς, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι οι περισσότεροι εξ ημών παρακολουθούσαμε παθητικά όλα αυτά τα χρόνια, την εκπόρνευση της Πατρίδας, όπως οι ανήθικοι γονείς που εκπορνεύουν τις κόρες τους για να τους φέρουν λεφτά στο σπίτι. Κι αυτό το βαρύτατο αμάρτημα καλούμαστε σήμερα να το πληρώσουμε όλοι, ανεξαρτήτως του πόσο ευθύνεται ο καθένας μας για την κατάντια της χώρας.
Το ζητούμενο είναι, αφού παραδεχτούμε το αμάρτημά μας και μετανοήσουμε, να σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι ως Έλληνες, να στείλουμε στην ανυπαρξία και στο παρελθόν τους δύο συνεταίρους της καταστροφής του τόπου και να δώσουμε την εντολή στο Πατριωτικό Κίνημα να σηκώσει ξανά ψηλά την Ελλάδα. Να τιμωρήσει τους κλέφτες και φαύλους διαχειριστές της εξουσίας και να αναγεννήσει την Πατρίδα μας με τον ένα και μοναδικό τρόπο: να την ξαναδώσει στους Έλληνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου