Βύρων Πολύδωρας: «Η τρόικα είναι εχθρός με προβιά σωτήρα»

Στον Θοδωρή Δαφέρμο

Σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στο «Π», ο πρώην πρόεδρος της Βουλής και βουλευτής Β΄ Αθηνών της ΝΔ, Βύρων Πολύδωρας, ξεκαθαρίζει ότι «η πολιτική του μνημονίου είναι αδιέξοδη» και επισημαίνει ότι η «φορομπηχτική τακτική της ‘‘αρπαχτής’’ είναι η καινούργια αιματηρή πραγματικότητα». Επιπλέον, στέλνει μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις, τονίζοντας ότι «κοινός εχθρός είναι η τρόικα και φοράει την προβιά του σωτήρα».

Ανήμερα της 73ης επετείου της εποποιίας του ’40, σε άρθρο σας με τίτλο «Δημεύουν τα χωράφια μας» αναφέρατε ότι «στόχος είναι η αποκοπή του Ελληνα από τις ρίζες του και η κατοίκηση της χώρας αυτής από “ξένους” και “αλλόφυλους”». Πιστεύετε ότι αυτός είναι ο απώτερος στόχος των δανειστών μας;

Προσπαθώ να σώσω ό,τι μπορώ. Δεν παραιτούμαι αμαχητί. Πρώτον, είναι νέος, φρεσκότατος και πρωτοφανής ο φόρος στα χωράφια. Και αν είναι «φτηνός φόρος» σήμερα, δεν τους έχει κανείς εμπιστοσύνη ότι αύριο δεν θα τον «ακριβύνουν». Δεύτερον, είναι φόρος κατά των απλών ανθρώπων της υπαίθρου, των κληρονόμων που βρήκαν κάποια χωραφάκια από τους γονείς και τους προγόνους τους και που θέλουν να τα κρατήσουν ως ιερό δεσμό με τη γη που τους ανέθρεψε, που τους χάρισε (σ’ αυτούς ή στους προγόνους τους) τον άρτο της ζωής. Αυτοί οι άνθρωποι είναι άξιοι τιμής και υποστηρίξεως. Αυτό πράττω. 

Δεν είναι «τσιφλικάδες», είναι προαιώνιοι βιοπαλαιστές του ησιόδειου αρότρου και καλλιεργητές (χθεσινοί, οι περισσότεροι) της μάνας γης. Τρίτον, είναι φόρος ιερόσυλος, δηλαδή επί ιερών και συμβολικών πραγμάτων, καθώς δεν εξαπολύει απλώς επίθεση στην περιουσία, αλλά τη δημεύει με τελικό στόχο ή αποτέλεσμα να αποκόψει τον Ελληνα από τις ρίζες του και από την παράδοση, αφού το χωράφι τον συνδέει με το χωριό του και με τους προγόνους του, με τις ρίζες μας. Και, τέταρτον, είναι το τελευταίο «άχυρο που σπάει την πλάτη της καμήλας». 

Διότι, έρχεται σωρευτικά, μετά τα χαράτσια και τους άλλους φόρους. Ομως, όλα οδηγούν στην τελική φτωχοποίηση και καθώς το χωράφι δεν του αποφέρει καμία πρόσοδο, κανένα εισόδημα, τότε ο ρομαντικός και πατριδολάτρης ιδιοκτήτης θα νευριάσει και θα παραιτηθεί από την «κούφια» ιδιοκτησία του. Γιατί μιλούμε πάντα και προκαλώ τους πάντες με την ερώτηση: Τολμούν να φορολογήσουν, στ’ αλήθεια, το χέρσο, το «εγκαταλειμμένο», το λογγωμένο, το μηδέν εισόδημα προσφέρον, χωράφι; Που το διατηρεί ως ιδιοκτησία του ο Ελληνας, όπως κρατεί και το παλιό, το παμπάλαιο, εικόνισμα των προγόνων του στο εικονοστάσι του; Αυτή είναι η «από διαθέσεως αξία» που λένε τα νομικά. Και θα πει «πάρ’ το, δυνάστη κράτος, και άει στον… αγύριστο». Αυτήν τη σχέση θέλουν οι εμπνευστές της ιδέας; Της σχέσης μίσους μεταξύ πολιτών «υπό διωγμόν» και κράτους;

Αφού ισχύει αυτό για τους δανειστές μας, τότε γιατί ψηφίσατε το 2ο μνημόνιο;

Δεν με βρίσκει σύμφωνο η πολιτική του μνημονίου. Είναι αδιέξοδη. Ψηφίζω με κρύα καρδιά. Ως κατάσταση ανάγκης. Οχι από δειλία, αλλά με την ελπίδα, τη χλωμή ελπίδα, μήπως και γίνει κάτι σαν θαύμα και σωθούμε. Κυρίως σε ευρωπαϊκή κλίμακα. Μήπως η Ευρώπη συνολικά μεταμεληθεί, δει το λάθος της και ανανήψει. Διότι πάλεψα και παλεύω ορθολογικά να κρατήσω την ελπίδα ζωντανή. Κατανοώ τους εκβιασμούς τους οποίους υφίσταται η Ελλάδα, κατανοώ και τους εκβιασμούς τους οποίους υφίσταται η δική μου η ψυχούλα και λέω: Αντε να μην πέσω στο κενό, να μην κάνω το «σάλτο μορτάλε», να δώσω μια ευκαιρία. Και όταν αυτήν τη στιγμή εκρήγνυμαι, το κάνω διότι ουσιαστικά κάνω κόντρα στο absurdum, δηλαδή στο παράλογο, στο τρελό, που μου επιβάλλει η τρόικα. Και στο οποίο δεν βλέπω να προβάλλονται και ικανές αντιστάσεις.

Σε τοποθέτησή σας την προηγούμενη εβδομάδα τονίσατε ότι «μπορούμε να παίζουμε με τις λέξεις όσο θέλουμε, με τους ηλίθιους που κυβερνάμε και με τον πόνο τους. Αίσχος». Θεωρείτε ότι ήρθε η ώρα η κυβέρνηση να πει το δικό της «ΟΧΙ» στους δανειστές;

Ηταν μια διαμαρτυρία μου, σκωπτικού τύπου, για τη ρητορική της άκριτης κυβερνητικής «προπαγάνδας», την οποία τώρα κανείς δεν υποστηρίζει, γιατί κατέρρευσε. Και « νέα μέτρα» επιβάλλονται και «οριζόντια» και «κάθετα» και ούτω καθεξής. Η φορομπηχτική τακτική της «αρπαχτής» είναι ο νέος τρόπος, η καινούργια αιματηρή πραγματικότητα, την οποία οι πάντες (κυβερνητικοί και αντιπολιτευόμενοι) καταγγέλλουν και απορρίπτουν σήμερα. Μη σχολιάζετε μόνον το «ηθικόν επιμύθιον», όπως κάνουν διαστρεβλωτικά οι εχθροί μου και αυτογελοιοποιούνται ως προσποιούμενοι τους ηλιθίους που δεν καταλαβαίνουν τάχα την ειρωνεία. Η λύση που επιδιώκω συνολικά για το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα και που προτείνω -τα γράφω και στο τελευταίο μου βιβλίο- είναι μία: οργάνωση, με συλλογική ομοφωνία της ρήξης με τους άτεγκτους και απάνθρωπους δανειστές μας. Η πανανθρώπινη ζωή δεν είναι μόνον «τόκοι». Και, μάλιστα, «τοκογλυφικοί».

Η «θεωρία των δύο άκρων» σάς βρίσκει σύμφωνο;

Οχι, δεν συμφωνώ με τη θεωρία των « δύο άκρων». Τη θεωρώ πολιτικά αβάσιμη, ανιστόρητη, διαλεκτικά νωθρή και αφελή. Οπως τονίσαμε, αυτό που απαιτείται αυτήν τη στιγμή, τη στιγμή του κινδύνου της χώρας, είναι η εθνική συνεννόηση. Ο εχθρός δεν είναι εκ των έσω. Ερχεται από το εξωτερικό και λέγεται τρόικα και φοράει την προβιά του σωτήρα. Επομένως, είναι άκαιρο να αναλισκόμαστε σε τέτοιες συζητήσεις. Αντιστέκομαι στο πνεύμα του διχασμού. Δυστυχώς, από όλες τις πλευρές καλλιεργείται κλίμα κοινωνικής σύγκρουσης. Πάντων κατά πάντων. Σαν να βιαζόμαστε… να σφαχτούμε. Οχι, χίλιες φορές όχι. Δεν συμβάλλω εγώ σ’ αυτό. Θα αντισταθώ μέχρι θανάτου.

Οι πολιτικές διεργασίες στην Κεντροαριστερά, προκειμένου να δημιουργηθεί ο τρίτος πόλος, έχουν αποκτήσει έντονο ρυθμό. Πιστεύετε ότι ανάλογες διεργασίες έχει ανάγκη και η Κεντροδεξιά που τώρα δείχνει κατακερματισμένη;

Αυτό που προέχει είναι να τηρούμε την αυθεντικότητά μας και να εμμένουμε στον τίμιο αυτοπροσδιορισμό μας, που δεν είναι «τι δεν είμαστε», αλλά «τι είμαστε». Να αποκρούουμε τους ύπουλους και συκοφαντικούς ετεροπροσδιορισμούς. Και προπαντός να μην είμαστε «απολιτίκ», δηλαδή χωρίς ταυτότητα και ιδεολογία. Είναι ό,τι χειρότερο. Εχουμε ταυτότητα, ιστορία και προσφορά στην πατρίδα και στον λαό, για τα οποία είμαστε υπερήφανοι. Αποδέχομαι τη Νέα Δημοκρατία που υπηρετεί αξίες, όπως πατριωτισμός, δημοκρατικότητα, καλές και δίκαιες οικονομικές προτάσεις, εντιμότητα, νοικοκυροσύνη και κουλτούρα ελληνοχριστιανική. Οχι ρητορικές και χρωματισμοί που βολεύουν τους κατά καιρούς «ρήτορες» (συνήθως των πάνελς και μπλογκς) της υστεροβουλίας και του καιροσκοπισμού. Τώρα πρέπει να αντικρουστεί η πολιτική των δανειστών μας που κατατείνει στον αφανισμό του γένους. Ολα είναι ορατά πια. Τώρα πρέπει να γίνει η μεγάλη εξυγίανση στην οικονομική δεινοπάθεια, με την εκκαθάριση των «λιστών» των offshore και των κάθε λογής κλεπτοκρατών. Τώρα, χωρίς βραδύτητα. Αυτή είναι η εφαρμοσμένη ιδεολογία. Η αποδεικτική συνέπεια λόγων και έργων.

 Συνέντευξη από το ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ που κυκλοφορεί.