Πέρα από τα τετριμμένα που ακούγονται κάθε χρόνο, περί νεκρών του Πολυτεχνείου, που ήταν όλοι έξω από αυτό και εκτός των 12, που σκοτώθηκαν από ελεύθερους σκοπευτές, που κανείς δεν ξέρει σε ποιον ανήκαν, συνυπολογίστηκαν και όλοι οι νεκροί του νομού Αττικής που είχαν την τύχη ή την ατυχία να πεθάνουν εκείνη την ημέρα, σύμφωνα με τη λίστα Γεωργουλά, μέλους της οργάνωσης «Ρήγας Φεραίος» που παρουσιάζει 77 νεκρούς...
Της περιβόητης Ηλένιας Ασημακοπούλου, που το αγόρι της είχε δει να πεθαίνει από σφαίρες στη Στουρνάρη, αλλά τελικά ήταν διαφήμιση από σαμπουάν και ο Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής (το τεθλιμμένο έτερο ήμισυ), παραπέμφθηκε σε δίκη και καταδικάστηκε σε φυλάκιση οκτώ μηνών. Των φοιτητών που με την εξέγερση «έριξαν» τη χούντα, αλλά όλοι ανεξαιρέτως ξεχνάνε ότι το πολυτεχνείο μας «έτυχε» το Νοέμβριο του 73 και η Χούντα έπεσε τον Ιούλιο του 74, αφού βέβαια είχε ξεπουλήσει ολοκληρωτικά τη Κύπρο, μετά από ένα ατέρμονο διαγωνισμό επικράτησης μεταξύ του Ιωαννίδη και του Μακαρίου.
Το τεράστιο χάλκινο κεφάλι του Νίκου Σβορώνου, που κάθε χρόνο προσελκύει τα στεφάνια και τα λουλούδια όλων των απανταχού άσχετων μια και ο ιστορικός Νίκος Σβορώνος καμία δουλειά δεν έχει με την επέτειο του πολυτεχνείου, παρά μόνο με τη πραγματική θυσία των Ελλήνων φοιτητών που δολοφονήθηκαν από τους Γερμανούς τη περίοδο της κατοχής. Τέλος την αστειότητα με τη μαρμάρινη στήλη στο χώρο του Πολυτεχνείου που ανεγέρθη το 1988 επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ, που αναγράφει 16 νεκρούς φοιτητές της αντίστασης 1941-1944, ελλείψει νεκρών στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Η επιγραφή γράφει χαρακτηριστικά «φοιτητές που έδωσαν την ζωή τους για τα ιδανικά της Εθνικής Αντίστασης 1941-44.
Έτσι περνάνε τα χρόνια και αισίως φτάσαμε στη τέταρτη δεκαετία βρώσης αμάσητου κουτόχορτου. Όχι γιατί η Χούντα είναι καλή, ούτε γιατί δεν μας αρέσει η Δημοκρατία, αλλά γιατί πιστεύουμε στους αληθινούς ήρωες, στα πραγματικά ιστορικά γεγονότα και κυρίως απαξιώνουμε τους ξεπεσμένους και φτιαχτούς ήρωες της αριστεράς. Άλλωστε το έχουμε αναλύσει πολλάκις.
Η αριστερά έχει ανάγκη από ήρωες για να «εμπνεύσει» αγώνες ψεύτικους, να δικαιολογήσει την ύπαρξη της και κυρίως για να κατοχυρώσει ως δίκαια τα ανομήματα της. Χρόνια τώρα, καταστρατηγεί την αλήθεια και ζεύει στο άρμα της όλους τους πολιτικούς της χώρας. Όποιος αντιστέκεται διαπομπεύεται και καταχωρείται στο θυμικό ως φασίστας. Τρανταχτά παραδείγματα η κατάθεση στεφάνου της Ιωάννας Τσάτσου (συζύγου του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας) στη μνήμη της Ηλένιας και τα δάκρυα για το μοντέλο που διαφήμιζε σαμπουάν.
Δεκάδες πολιτικοί, όλων των αποχρώσεων έχουν καταθέσει στεφάνια, στη μνήμη ποιών, μόνο οι κατασκευαστές ηρώων της αριστεράς το γνωρίζουν. Ας μη μιλήσουμε και για τη διαχρονική προπαγάνδα της αριστεράς, επ’ ευκαιρίας της επετείου του Πολυτεχνείου, όπου όποιος αμφισβητεί την «αξία» του, αυτόματα μετατρέπεται σε υποστηρικτή ή θιασώτη της Χούντας.
Ας πούμε λοιπόν και καμία αλήθεια. Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, όλοι οι Απριλιανοί παραπέμφθηκαν σε δίκη, στη διάρκεια της οποίας κατέθεσαν πολλοί και γνωστοί. Το θέμα του Πολυτεχνείου και οι ευθύνες που έπρεπε να αποδοθούν, υπήρξαν κυρίαρχα θέματα. Κοντά στις 5,000 σελίδες είναι τα πρακτικά της δίκης και πραγματικά υπάρχουν πολλά και ενδιαφέροντα θέματα για να αναπτύξει κανείς, διαβάζοντας ενδελεχώς και μία μία τις σελίδες.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι καταθέσεις για συγκεκριμένα περιστατικά, που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της κατάληψης, αλλά και της «κατάλυσης» του Πολυτεχνείου. Πασίγνωστα ονόματα της σημερινής πολιτικής σκηνής, παρέλασαν ως μάρτυρες στη πιο πολυσυζητημένη δίκη της εποχής, της οποίας όμως οι καταθέσεις και οι λεπτομερείς περιγραφές δεν έτυχαν ιδιαίτερης προβολής από τα μέσα της εποχής.
Κυριολεκτικά, πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία, «θάφτηκαν» κάτω από τόνους προπαγάνδας της αριστεράς, όπου φοβισμένα κοριτσάκια που είχαν κατουρηθεί πάνω τους, παρουσιάστηκαν ως Πασιονάριες της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Η επανάσταση ήταν η ανυπάκουη γυναίκα, που ανέτρεψε τη τάξη της κοινωνίας και έφερε στο προσκήνιο τους μαχητές που διώκονταν για τις ιδέες και τα πιστεύω τους. Πόσο γελοίοι μπορούν να είναι κάποιοι άνθρωποι για τις καρέκλες.
Πολύ ενδιαφέρουσα, είναι η κατάθεση του γνωστού Κώστα Λαλιώτη, τότε φοιτητή της Οδοντιατρική Σχολής Αθηνών, στέλεχος του ΠΑΣΚ, που ήταν ένας από τους διαπραγματευτές της Συντονιστικής επιτροπής του Πολυτεχνείου, με τον στρατό πριν από την είσοδο του τανκ. Μετά τη μεταπολίτευση, έγινε αντιφρονούντας με πολλές συλλήψεις, όπου στις περισσότερες περιπτώσεις δικάστηκε, κυνηγήθηκε και διαπομπεύτηκε από τη Χούντα.
Ως μάρτυρας όμως στη δίκη, κατέθεσε κάποια πράγματα που συνάδουν με τις μαρτυρίες στρατιωτών και αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού. Τι το καταπληκτικό κατέθεσε το μεγαλοστέλεχος του ΠΑΣΟΚ, που έφτιαξε τη πολιτική του καριέρα από τη «θυσία» του στο πολυτεχνείο; Σε ερώτηση του Προέδρου του Δικαστηρίου για το περιεχόμενο των συνομιλιών του με τον αξιωματικό του στρατού, απάντησε ξεκάθαρα, ότι το τανκ παραβίασε τη πύλη του Πολυτεχνείου ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΠΑΙΤΗΣΗ της Συντονιστικής Επιτροπής των Φοιτητών, προκειμένου να βγουν από εκεί οι Φοιτητές, οι οποίοι έτρεμαν τους αστυνομικούς και την ασφάλεια που κάλυπτε εξ ολοκλήρου, την πίσω πόρτα από την οποία περίμεναν να βγουν οι φοιτητές. Ξεκαθάρισε ότι την αλυσίδα και τη κλειδαριά που έκλεινε τη πύλη, είχαν τοποθετήσει αστυνομικοί και όχι φοιτητές, προκειμένου να υποχρεώσουν τους φοιτητές να κατευθυνθούν προς μία συγκεκριμένη έξοδο, στην οποία τους περίμεναν για να τους συλλάβουν. Συμπλήρωσε δε ότι ο φοιτητής που ήταν πάνω στη πύλη, βρισκόταν εκεί για να χαιρετήσει την είσοδο του τανκ και πήδηξε από εκεί πριν ακόμα ακουμπήσει το τανκ τη πύλη.
Πολύ καλά διαβάσατε ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΖΗΤΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΝΚ ΝΑ ΡΙΞΕΙ ΤΗ ΠΥΛΗ ΤΟΥ ΠΟΥΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ και δεν το καταθέτει κάποιος χουντικός, αλλά ο ίδιος ο Κώστας Λαλιώτης. Υπάρχει και μία άλλη πολύ σημαντική κατάθεση η οποία επικυρώνεται από τις καταθέσεις και πολλών άλλων που βρισκόντουσαν μέσα στο πολυτεχνείο, όπως είναι ο Τσούρας, ο Καστανίδης και ο Λοβέρδος. Το κυριότερο είναι πως αυτή τη κατάθεση, την υποστηρίζει η ίδια η Μαρία Δαμανάκη, πρωταγωνίστρια του …. «επεισοδίου». Μέσα στο πολυτεχνείο, βρέθηκε η 2α ΜΑΛ, δηλαδή στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων, με την εντολή να εκκενώσουν τα κτίρια του Πολυτεχνείου. Σε κάποιο από αυτά βρήκαν μία κοπέλα κρυμμένη να κλαίει γοερά και με λυγμούς.
Μόλις την πλησίασαν οι στρατιώτες άρχισε να ουρλιάζει από τρόμο. Κυριολεκτικά δεν μπορούσαν να τη συνεφέρουν, παρόλο που οι στρατιώτες την διαβεβαίωναν ότι δεν επρόκειτο να της κάνουν κακό. Αρνιόταν να βγει από τη κρυψώνα της και όταν της είπαν ότι θα τη βγάλουν έξω άρχισε να χτυπιέται και να προσπαθεί να ξεφύγει. Παρακαλούσε να μη τη βγάλουν έξω γιατί ήταν σίγουρη ότι την περίμενε η αστυνομία για να τη συλλάβει.
Ακόμα και μετά τη παρέμβαση του αξιωματικού που της υποσχέθηκε ότι θα την έβγαζαν εκείνοι έξω και δεν θα άφηναν κανένα να τη πειράξει, εκείνη αρνιόταν να τους ακολουθήσει. Τελικά οι «κακοί» στρατιώτες την κατέβασαν από το παράθυρο με σκάλα κατευθείαν στο δρόμο και μάλιστα ένας εξ αυτών την κουβάλησε στη πλάτη του. Αυτή ήταν η «ηρωίδα», ατρόμητη, Μαρία Δαμανάκη που έφτασε στο σπίτι της, κυριολεκτικά κατουρημένη αλλά πάντα υπό τη προστασία του αξιωματικού και των στρατιωτών των ειδικών δυνάμεων.
Είναι χαρακτηριστική η αποκάλυψη, από τις μαρτυρίες των παρισταμένων φοιτητών, ότι οι στρατιώτες είχαν σχηματίσει "αλυσίδες" προστασίας κατά μήκος των ανοιγμάτων τόσο στη πύλη, όσο και στις υπόλοιπες πόρτες του πολυτεχνείου, με τα σώματα τους προκειμένου να βγάλουν τους φοιτητές, εμποδίζοντας αστυνομικούς και ανθρώπους της ασφάλειας να τους συλλάβουν. Παρόλα αυτά μέχρι σήμερα, μαθαίνουμε για το "κακό" στρατό και τους "προδότες" ένστολους. Αυτοί είναι οι κίβδηλοι ήρωες της αριστεράς.
Τα ανδρείκελα που εξαργύρωσαν τη παρουσία τους στο πολυτεχνείο, με το πραγματικό αίμα του Ελληνικού λαού. Αυτή είναι η γενιά του Πολυτεχνείου. Οι ψεύτες και εκμεταλλευτές των ονείρων ενός ολόκληρου λαού για μία καλύτερη ζωή. Δοξάστε τους, πρόσφατα οι περισσότεροι από αυτούς μετακόμισαν στο ΣΥΡΙΖΑ για να προσφέρουν από εκεί τις υπηρεσίες τους και να διατηρήσουν τις καρεκλίτσες και τα προνόμια τους. Απατεώνες με ψεύτικα μητρώα ηρωισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου