του διαμαντή καρασούλα
Ανεξάρτητα Από την πολιτική σκοπιμότητα που ήθελε να εξυπηρετήσει ο Μάκης Βορίδης με την πολύκροτη ομιλία του στο Συνέδριο της ΝΔ, ο όψιμος νεοδημοκράτης βουλευτής διατύπωσε μια ιστορική αλήθεια. Τα θεμέλια για την οικονομική καταστροφή της Χώρας μπήκαν την πρώτη οκταετία της διακυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου.
Αυτό όσο κι αν πονάει τα εναπομείναντα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όσο κι αν ενοχλεί κάποιους ελαφροδεξιούς που έχουν απολέσει την ιστορική και πολιτική τους συνείδηση προκειμένου να γίνουν αρεστοί στο σύστημα, είναι μια ιστορική αλήθεια, μια καταγεγραμμένη πραγματικότητα στην οικονομική πορεία της Χώρας που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν, γιατί οι αριθμοί, σε αντίθεση με τις λέξεις, δεν μιλάνε ποτέ υποκειμενικά.
Μπορεί για τον “ιδεολόγο” Ανδρέα, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ να ήταν το ίδιο «συνδικάτο», αλλά άνετα ξεκοκάλισε όλες τις οικονομικές ενισχύσεις και τα «πακέτα» που πλουσιοπάροχα έδινε τότε στην Ελλάδα η «κακιά» ΕΟΚ. Έτσι, όλες οι ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις που δίνονταν στην χώρα μας για δημιουργία υποδομών, ενίσχυση της βιομηχανικής και αγροτικής ανάπτυξης κ.τ.λ. έγιναν «χαρτούρα» για να δοξαστεί ο Ανδρέας και για να δημιουργηθεί το πράσινο κομματικό κράτος που θα εξασφάλιζε στο ΠΑΣΟΚ την μονιμότητα στην εξουσία.
Παράλληλα ξεκίνησε ένας ασύστολος και εξωφρενικός δανεισμός με υψηλά επιτόκια προκειμένου να ικανοποιηθούν οι συνεχώς αυξανόμενες απαιτήσεις των διαφόρων συντεχνιών που το ίδιο το ΠΑΣΟΚ είχε δημιουργήσει. Έτσι οι δημόσιες δαπάνες από το 25% που ήταν το ’80 ξεπέρασαν 37% μέχρι το ’90, ενώ το δημόσιο χρέος από το 28% του ΑΕΠ εκτινάχθηκε στο 72%, με κίνδυνο τότε την χρεοκοπία της Ελλάδας. Ταυτόχρονα, κατά την καταστροφική αυτή οκταετία της «αλλαγής» οι εξαγωγές μειώθηκαν κατά 3%, ενώ οι δημόσιοι υπάλληλοι τριπλασιάστηκαν, όπως και οι μισθοί τους, προκειμένου το πράσινο καθεστώς να παραμείνει αιωνίως στην εξουσία.
Η μόνη κυβέρνηση της Μεταπολιτεύσης που τόλμησε μέσα στο λαϊκιστικό παραλήρημα της εποχής και του “Τσοβόλα, δώστα όλα” να επισημάνει τον κίνδυνο της χρεοκοπίας από την εξωφρενική πολιτική Παπανδρέου ήταν η Κυβέρνηση Μητσοτάκη. Δυστυχώς όμως, αυτή την προσπάθεια για να συμμαζευτούν οι κρατικές δαπάνες και το τεράστιο κράτος έλιξε άδοξα από την προδοσία Σαμαρά, ο οποίος με πρόσχημα το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων έριξε την Κυβέρνηση Μητσοτάκη επαναφέροντας το πτώμα του Ανδρέα και το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία για άλλα έντεκα χρόνια. Σήμερα ο κ.Σαμαράς προσπαθεί να μας πείσει ότι θέλει να βάλει τάξη στο κράτος. Ασφαλώς και δεν πιστεύει σε αυτή την πολιτική, διαφορετικά δεν θα ανέτρεπε το Μητσοτάκη.
Ωστόσο, το μεγαλύτερο κακό που έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ήταν η υπερχρέωση της Χώρας και η οικονομική της καταστροφή. Είναι ο εκμαυλισμός και η ηθική διάβρωση ενός ολόκληρου λαού. Η αλλαγή του παραδοσιακού αξιακού συστήματος της τότε ελληνικής οικογένειας.
Ο Ανδρέας μπορεί να πέθανε, ο παπανδρεϊσμός όμως ζει. Και γιαυτό έχει μεγάλη σημασία να τον καταδικάζουμε, γιατί στο πρόσωπό του καταδικάζουμε το χθες, τον κρατισμό, την διαφθορά, την σπατάλη, την ασυδοσία, την πολιτική ανηθικότητα. Αυτόν πρέπει να χτυπήσουμε ως νοοτροπία, γιατί αυτός είναι η αιτία της ηθικής και έπειτα οικονομικής μας χρεοκοπίας.
Εν τέλει, ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν μεγάλος Ηγέτης. Γιατί μόνο ένας μεγάλος ηγέτης θα μπορούσε να καταστρέψει την Ελλάδα και ταυτόχρονα να πείσει τις επόμενες γενιές ότι αν ζούσε τώρα, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου