40 χρόνια Μεταπολίτευση: Επέτειος ή μνημόσυνο;

γράφει ο Διαμαντής Καρασούλας

40 χρόνια λοιπόν. Kαι ποιος Έλληνας γιορτάζει; Ποιος γιορτάζει σήμερα εκτός από την συμμορία της Μεταπολίτευσης; Εκτός από τις τριάντα οικογένειες που εξουσιάζουν, λεηλατούν και βιάζουν καθημερινά αυτή τη Χώρα εδώ και 40 χρόνια; Ποιος γιορτάζει εκτός από τα δημοσιογραφικά και εργολαβικά συγκροτήματα, τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους τραπεζίτες που εδώ και 40 χρόνια πίνουν σαν βρυκόλακες το αίμα αυτού του λαού; Kανείς.

Τί προσέφερε τελικά στην Πατρίδα το φαύλο αυτό καθεστώς της 24ης Ιουλίου που θεμελιώθηκε πάνω στην παράδοση του 37% του εδάφους της Κύπρου και εδραιώθηκε στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης Δημοκρατίας, πάνω στη διαφθορά, την σαπίλα, την συναλλαγή και το κομματικό κράτος; Το καθεστώς που χρεοκόπησε μια άλλοτε ισχυρή και υπερήφανη Χώρα και τελικά εξαθλίωσε το λαό της και παρέδωσε την εθνική της κυριαρχία στους ξένους;

Αυτή ήταν η προδιαγεγραμμένη κατάληξη μιας ψευδεπίγραφης μεταπολίτευσης, μιας μετάβασης στην δημοκρατία που δεν έγινε ποτέ. Τόσο τα δύο πάλαι ποτέ «μεγάλα» κόμματα, όσο και οι σημερινές τους ηγεσίες, είναι απόλυτα συνυπεύθυνοι για την κατάντια της Πατρίδας. Όλα αυτά τα χρόνια της Μεταπολίτευσης, εγκαθίδρυσαν στην χώρα από κοινού ένα φαύλο και άνομο καθεστώς που διέλυσε τους παραδοσιακούς πυλώνες της εθνικής οικονομίας, καταχρέωσε το κράτος, ώθησε τους Έλληνες στον δανεισμό και την υπερκατανάλωση, θεσμοποίησε την ατιμωρησία των φαύλων πολιτικών, διέλυσε την Παιδεία και την Υγεία, δημιούργησε και εδραίωσε την διαπλοκή, παρέδωσε την χώρα στους λαθρομετανάστες, αποδυνάμωσε τις Ένοπλες Δυνάμεις, υποβάθμισε την διπλωματική ισχύ και το κύρος της χώρας στο εξωτερικό, ενώ αναγνώρισε τις διεκδικήσεις γειτονικών μας κρατών εις βάρος της Ελλάδας.


Κάποιοι που μπήκαν στην πολιτική την δεκαετία του '70 και του '80 και δεν είχαν «δεύτερο παντελόνι» βρέθηκαν λίγο αργότερα με υπέρογκες καταθέσεις στην Ελβετία, ενώ τα ευγενή προάστια της Αθήνας είναι σήμερα γεμάτα από βίλες, πισίνες και κότερα των πράσινων και γαλάζιων παρατρεχάμενων της εξουσίας που ροκάνιζαν τόσα χρόνια το δημόσιο χρήμα. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, με την ανοχή, αλλά και την συνενοχή, της Αριστεράς, ασέλγησαν βάναυσα στο σώμα της Ελλάδος όλα αυτά τα χρόνια.


Προχθές ακούσαμε έκπληκτοι τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ.Παπούλια να λέει στο επετειακό του μήνυμα ότι "η κρίση έφερε υποχώρηση της Δημοκρατίας κι αυτό πρέπει να το σταματήσουμε". Είναι δυνατόν ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο Αρχηγός του κράτους και θεματοφύλακας του πολιτεύματος να ομολογεί δημόσια ότι στην Ελλάδα έχει υποχωρήσει η Δημοκρατία, έχει βιασθεί δηλαδή το δημοκρατικό πολίτευμα; Δεν το λέει ένας ακραίος δημοσιογράφος, ένας λαϊκιστής πολιτικός, δεν το λέει ο Κασιδιάρης απ τη φυλακή ούτε καν η αντιπολίτευση. Το λέει ο Αρχηγός του Κράτους, και δεν αντιδρά κανείς!

Μήπως ο Κάρολος Παπούλιας λέει όσο πιο κομψά μπορεί αυτό που φωνάζουμε εδώ και τέσσερα χρόνια; Ότι καθημερινά παραβιάζεται το Σύνταγμα της Χώρας, ότι ψηφίζονται αντιδημοκρατικοί νόμοι, ότι καταπατώνται οι ελευθερίες και τα δικαιώματα των Ελλήνων στο όνομα της σωτηρίας της Χώρας; Μήπως έγινε και ο Παπούλιας αντιμνημονιακός και "λαϊκιστής"; Ασφαλώς, όχι.


Ξέχασε όμως στην κρίση ειλικρίνειάς του ο κ.Παπούλιας να μας πει δυο σημαντικά πράγματα: 

Πρώτον, αν η Δημοκρατία υποχώρησε λόγω της κρίσης τότε η Δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα που αντέχει μόνο σε περιόδους οικονομικής ευημερίας; 

Και δεύτερον και κυριώτερον, αν παραβιάστηκε όντως η Δημοκρατία, αυτός δεν έχει την πρωταρχική ευθύνη ως θεματοφύλακας και αρχηγός του Πολιτεύματος; Γιατί δεν παραιτήθηκε;