Άκουσα τον Αλέξη Τσίπρα στο συνέδριο. Με μία λέξη ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ. Και δεν κάνω πλάκα. Ο άνθρωπος είναι γεννημένος πολιτικός. Ο λόγος του εξαιρετικά δομημένος, με επιχειρήματα που αν και σύγχρονα θεμελιώνονται πολύ καλά στην ιστορική συνέχειατης Αριστεράς. Αυτό που πάντα μου άρεσε στην Αριστερά και που το ζήλευα είναι ο πολιτικός τρόπος να αναλύει τα πάντα. Αλλά κυρίως το πείσμα της και η αγωνιστικότητά που επιδεικνύει προκειμένου να μην ξεχαστεί η ιστορία της και να μη θαφτούν οι ήρωές της. Οι άνθρωποι είναι χίλια χρόνια μπροστά στον πολιτικό διάλογο και αντίλογο.
Στη Δεξιά αντιθέτως από το εθνικιστικό κίνημα μέχρι τον ελαφρό κινηματογράφο της Ντόρας και του Παυλόπουλου τα πράγματα είναι ζοφερά. Κανείς δε βλέπει ιστορική συνέχεια, κανείς δεν προβλέπει, κανείς δε θυμάται. Πλήρης σύγχυση. Το εθνικιστικό κίνημα αντί να είναι η πρωτοπορία της σύγκρουσης σνομπάρει την πολιτική κι ας πληρώνει για αυτή του τη στάση την πλήρη πολιτική ανυποληψία από εχθρούς και φίλους. Στην Παράταξη των εθνικά σκεπτομένων Ελλήνων, οι πολιτικοί μάχονται είτε να αντιμετωπίσουν όπως λένε προβλήματα δίχως χρώμα(μεταρρυθμίσεις), είτε εναντίον φαντασμάτων που τα βλέπουν μόνον οι ίδιοι(παγκοσμιοποίηση). Αν μιλήσει κανείς εναντίον της Αριστεράς; Τότε αυτός πρέπει να φιμωθεί από την ίδια τη Δεξιά ή την πρωτοπορία της, τους εθνικιστές. Γιατί πρέπει να φιμωθεί; Μα γιατί είναι καλοί άνθρωποι και δεν απαντούν στη βία. Τώρα βέβαια γιατί μετά από 40 χρόνια καλοσύνης και μη απάντησης στην αριστερή βία οι Δεξιοί έρχονται και σε ηθικό επίπεδο δεύτεροι αυτό θα έπρεπε να τους προβληματίσει.
Για την Αριστερά πάντως πρέπει κανείς να είναι αισιόδοξος. Τίμησε σήμερα ο Αρχηγός της Αλέξης Τσίπρας τη γενηά του Λαμπράκη και τους αγώνες της. Μας αρέσει δε μας αρέσει. Τίμησε τη γενηά της "αντιδικτατορικής πάλης". Μας αρέσει δε μας αρέσει. Τίμησε μέχρι τη γενηά που "αντιστάθηκε" στα χρόνια του Μεταξά. Τίμησε όμως και το παρόν της, τον πλούτο της, λέει, των κινημάτων της οικολογίας και του αντιρατσισμού, τη διανόησή της, την εναλλακτική στην παγκοσμιοποίηση κλπ κλπ.
Μας αρέσει δε μας αρέσει σε αυτόν τον τόπο που λέγεται Ελλάδα, πολιτική σημαίνει ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Η Δεξιά σε όλα τα ζητήματα ταυτότητος, αξιακού περιεχομένου του λόγου, πολιτικών αρχών, προσανατολισμού και αγωνιστικότητος έρχεται δεύτερη. Θα έλεγα ότι στον τρόπο που αντιλαμβάνομαι την πολιτική ΕΙΜΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου