Καμμία συναισθηματική προσέγγιση δε θα αλλάξει την πραγματικότητα των εθνικών κινδύνων

Του Ευάγγελου Κομνηνάκη

Πανηγύρισε ολόκληρο το δημοσιογραφικό κατεστημένο για την επιτυχία του Γκιάνις Οντετακούμπο στα ντραφτ του NBA. Πανηγύρισε η εθνομηδενιστική Αριστερά που ισοπεδώνει έτσι κι αλλιώς τους ιθαγενείς με τους εισβολείς, αλλά και οι αρχιερείς της υποκρισίας φιλελεύθεροι που επαινούν απλώς και μόνο την ατομική προσπάθεια αδιαφορώντας για όλα τα άλλα. Δηλώνουν όλοι αυτοί τάχα δικαιωμένοι που ένας δικός τους, ένας μετανάστης δηλαδή από αυτούς που μονίμως υπερασπίζονται, δεν απεδείχθη εγκληματίας, αλλά επιτυχημένος αθλητής και μέλος μίας οικογένειας καθώς πρέπει.


Ωραία ως εδώ. Όμως μήπως θέλουν να μας πουν και κάτι παραπάνω; Μήπως εδώ αρχίζει το "ισοκρατικό" παραλήρημα και οι άστοχες συγκρίσεις για το ποιος είναι Έλληνας και ποιος όχι; Διότι κι αν δεν το λένε, αυτό υπαινίσσονται. Απάντηση λοιπόν : Τα εφευρήματα της Αριστεράς ότι Έλλην είναι ο της ημετέρας παιδείας μετέχων δε μπορούν να υποκαθιστούν το δίκαιο του αίματος που ισχύει εν Ελλάδι. Οι θεωρητικές αναζητήσεις περί ελληνικότητος, του ποιος είναι δηλαδή Έλλην και ποιος όχι, έχασαν μια και καλή το νόημά τους ήδη από τα πρώτα μετεπαναστατικά Συντάγματα όταν και ξεκαθαρίσθηκε ότι Έλληνες είναι "όσοι αυτόχθονες όντες πιστεύουσιν εις Χριστόν".

Πέραν των σκοπιμοτήτων της Αριστεράς δεν υπάρχει κανένας άλλος λόγος να επανέρχονται αυτές οι υποβολιμαίες και διχαστικές αναζητήσεις. Συνεπώς αυτά τα ζητήματα έχουν λυθεί, έχουν λυθεί οριστικώς και όποιος πήρε ιθαγένεια πήρε. Αν κάποιοι στενοχωρούνται που στην Ελλάδα δεν ισχύει το δίκαιον του εδάφους όπως στην Αμερική είναι δικό τους το πρόβλημα και όχι πρόβλημα της ελληνικής πολιτείας. Μην προσπαθούν να κατασκευάσουν ενοχές. Μην προσπαθούν να μας εμπλέξουν σε μία συναισθηματική ομηρία για να επιβάλουν τις πολιτικές τους απόψεις.

Η Ελλάδα συγκροτήθηκε σε κράτος μετά από μία εθνοφυλετική επανάσταση - όπως την αποκαλεί ο Ζαμπέλιος- που είχε ως αίτημα την πολιτική ανεξαρτησία του Έθνους των Ελλήνων. Εκτός από αυτό, σε όλες τις επεκτάσεις του το εθνικό κράτος δεν έπαυσε να υπηρετεί τον σκοπό της εθνικής ολοκληρώσεως και η επίσημη ιδεολογία του ήταν η Μεγάλη Ιδέα. Μπορεί σήμερα το διεθνές περιβάλλον να έχει αλλάξει, ωστόσο η πολιτική της ιθαγένειας εξακολουθεί να είναι αναφαίρετο εργαλείο εθνικής πολιτικής στα χέρια του.

Επιπλέον σε μία τόσο εύφλεκτη περιοχή του κόσμου με πολυδιάστατα θέατρα πολιτισμικών συγκρούσεων, κοινωνικών επαναστάσεων και ανατροπών, το ιδεολόγημα του πολυπολιτισμού αποκτά τελείως διαφορετικό περιεχόμενο απ΄ό,τι στην πλούσια και ειρηνική Βόρεια Ευρώπη. Ας καταλάβουν ορισμένοι αυτοκτονoύντες ανθρωπιστές ότι ούτε τα Έθνη τελείωσαν, ούτε η Ελλάδα είναι Βέλγιο.

Εδώ αναδύεται η δική μας ευθύνη, των εθνικά σκεπτομένων Ελλήνων, να παρουσιάσουμε στο πραγματικό τους μέγεθος τις απειλές που εναντιώνονται στον ελληνισμό. Εμείς είναι που πρέπει να καταγγείλουμε στον ελληνικό λαό τον εφησυχασμό που του καλλιεργούν οι συναισθηματικές προσεγγίσεις και η περιπτωσιολογική ανάλυση.

Η λαθρομετανάστευση και το φαινόμενο του εποικισμού είναι μία βραδυφλεγής βόμβα στα θεμέλια του Έθνους, δεν είναι μία υπόθεση χαμηλού κινδύνου. Και για να είναι αποτελεσματική στο μέλλον μία ολοκληρωμένη αντιμεταναστευτική πολιτική πρέπει προηγουμένως να έχουν δοθεί οι μάχες των ιδεών και των ιδανικών στην κοινωνία. Πρέπει να ηττηθεί η χαλαρότητα και η αδιαφορία, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αν αλλάξει δομικώς η σύνθεση του πληθυσμού, θα αλλάξει και ο ρόλος του κράτους, θα αλλάξει και η θέση του Έλληνα πολίτη.

Σημειωτέον ότι η οικογένεια του Νιγηριανού έχει 5 παιδιά όταν οι ελληνικές οικογένειες δε φτάνουν ούτε τα 2 κατά μέσον όρο και η δημογραφική κατηφόρα συνεχίζεται για τρίτη δεκαετία. Για όλα αυτά θα ανησυχήσουμε κάποια στιγμή ή η μόνη μας έγνοια είναι αν θα αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια ένας μαύρος επειδή κάνει καριέρα στο μπάσκετ;