Ξημερώματα της 24ης Ιουλίου 1974. Μετά την πτώση της δικτατορίας Ιωαννίδη υπό το βάρος της κυπριακής τραγωδίας ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επιστέφει από τη Γαλλία για να προσγειωθεί στο αεροδρόμιο του Ελληνικού όπου πλήθος κόσμου τον προσμένει ως σωτήρα. Στις 4 τα ξημερώματα ορκίζεται Πρωθυπουργός από τον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ στην κυβέρνηση "Εθνικής Ενότητας". Είναι το ξεκίνημα της Μεταπολίτευσης.
41 χρόνια μετά κάνουμε τον απολογισμό της μέσα την δύνη μιας σφοδρής πολιτικής και οικονομικής κρίσης. Η 24η Ιουλίου είναι σήμερα επέτειος ή μνημόσυνο; Είναι ημέρα γιορτής ή περισυλλογής; Ωφελήθηκε ή ζημιώθηκε η Χώρα και ο λαός από τη Μεταπολίτευση; Μεγάλωσε ή συρρικνώθηκε το Έθνος τα 40 αυτά χρόνια; Ασφαλώς, οποιαδήποτε μονολεκτική απάντηση ή ισοπεδωτική άρνηση δεν μπορεί να απαντήσει σοβαρά σε αυτά τα ερωτήματα. Η Μεταπολίτευση ήταν η αναγκαία στροφή στον εκδημοκρατισμό της Χώρας, στην εθνική συμφιλίωση και ενότητα. Ήταν ιστορική και λαϊκή απαίτηση.
Ωστόσο, η χρεοκοπία του οικονομικού και πρωτίστως πολιτικού συστήματος της Χώρας αποτέλεσε τελικώς την χρεοκοπία της Μεταπολίτευσης την οποία ήρθε να επισφραγίσει το μνημόνιο το 2010. Πέντε χρόνια μετά, το ίδιο πολιτικό σύστημα, φτωχότερο από ποτέ, ανακυκλώνεται και αναπαράγει τον εαυτό του προσπαθώντας να βγάλει την Χώρα από το αδιέξοδο χωρίς επιτυχία. Ένα πολιτικό σύστημα που προσπαθεί να λύσει τα αμέτρητα εθνικά προβλήματα που το ίδιο δημιούργησε με πρώτο και κυριότερο τον ίδιο του τον εαυτό.
Η χρεοκοπία της Μεταπολίτευσης έφερε στην εξουσία για πρώτη φορά την επί σαράντα χρόνια μονίμως κραυγάζουσα και καταγγέλουσα τα πάντα Αριστερά, που είχε την λύση, για όλα τα προβλήματα, τον "άλλο δρόμο" για τον τερματισμό κάθε κοινωνικής αδικίας. Τελικώς όμως, αυτός ο "άλλος δρόμος " της Αριστεράς δεν υπήρχε, δεν υπήρξε ποτέ. Ήταν μόνο ξεπερασμένες θεωρίες του περασμένου αιώνα, παγκοσμίως αποτυχημένα συστήματα εξουσίας, θορυβώδη και ανούσια συνθήματα απ' τα πανό και τις ντουντούκες της Μεταπολίτευσης. Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία απομυθοποίησε άπαξ δια παντός τον μύθο της Αριστερής διακυβέρνησης και τις ουτοπικές και ανεφάρμοστες "αριστερές λύσεις".
Σήμερα, αποτελεί εθνική επιταγή η μετάβαση στην νέα Μεταπολίτευση. Η αλλαγή σελίδας από το χρεοκοπημένο αυτό πολιτικό, ιδεολογικό, οικονομικό και παραγωγικό μοντέλο που χρεοκόπησε το 2010. Πληρώσαμε ακριβά για να μάθουμε αλλά τώρα ξέρουμε. Ξέρουμε τι πρέπει να αφήσουμε πίσω και που πρέπει να πάμε. Να αφήσουμε πίσω τις παθογένειες, τα λάθη και τα βαρίδια της Μεταπολίτευσης αλλά να διασφαλίσουμε και να διαφυλάξουμε τις εθνικές κατακτήσεις της περιόδου αυτής με πρώτη και κύρια την Ευρωπαϊκή θέση και πορεία της Χώρας μας. Με ένα νέο εθνικό στόχο και όραμα για τον τόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου