Οι παραχαράκτες του 1821

Ποιοι και πώς διαστρεβλώνουν το 1821; Ποια συμφέροντα επιδιώκουν την αλλοίωση της Ελληνικής Ιστορίας ;

Τα τελευταία χρόνια , από όσα βλέπουμε και όσα διαβάζουμε, έχουν αυξηθεί οι επιθέσεις εναντίον της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ. Βλέπουμε και διαβάζουμε από «σχετικούς»και «άσχετους», που έχουν συχνά θέσεις υπεύθυνες ,να αμφισβητούνται πρόσωπα και γεγονότα που έχουν την δική τους θέση στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ.

Για την Ελληνική Αρχαιότητα ακούμε ότι η Κοινωνία της Σπάρτης ήταν οπισθοδρομική, ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήσαν ρατσιστές, καθώς θεωρούσαν τους γύρω Λαούς τους «βάρβαρους» και είχαν μάλιστα τις γυναίκες στο περιθώριο. Για να μην αναφέρουμε άλλες ακραίες και αβάσιμες αντιλήψεις («Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν σφαγέας των Λαών», «Η ανάπτυξη του Ελληνικού Πολιτισμού προήλθε από την δουλοκτητική Κοινωνία» κλπ).

Για την Μέση Εποχή, για την Ιστορία του Βυζαντίου, υπάρχει ανάλογη συμπεριφορά (αν και τις τελευταίες δεκαετίες ο θαυμασμός πολλών ξένων προς αυτό-με πλήθος βιβλίων και έργων DVD κλπ- είναι μεγάλος, κάτι που κάνει κάποιους να περιορίσουν το δηλητήριο τους)με εκφράσεις-αναλύσεις του τύπου  : «Το Βυζάντιο ήταν μία θεοκρατική κοινωνία, όπου κυβερνούσαν οι παπάδες», «Το Βυζάντιο ήταν πολυφυλετικό και πολυπολιτισμικό Κράτος-άρα το πρότυπο αυτό μπορεί και σήμερα να επικρατήσει», «Το Βυζάντιο και οι πνευματικοί του άνθρωποι μισούσαν την Αρχαία Ελλάδα, την οποία και κατέστρεψαν». Μιλάμε για μονομερείς και ακραίες τοποθετήσεις.

Αλλά  και για την μεγάλη επίθεση στην Νεώτερη Ιστορία μας πολλά ανάλογα μπορούμε να πούμε. Θύμα αυτών των επιθέσεων είναι και τα γεγονότα που σχετίζονται με την Τουρκοκρατία και την Μεγάλη Επανάσταση του 1821. 

Σε αυτό  θα εστιάσουμε την σημερινή μας αναφορά.

Ίσως η περίοδος γύρω από το 1821 να είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες ή γνωστές για τον μέσο ‘Έλληνα : όλοι λόγω οικογενειακών Ιστοριών ή κάποιων μαθημάτων σε Σχολείο ή  επειδή μένουμε σε κάποια οδό που σηματοδοτεί μία μάχη (οδός Αλαμάνας ή  Δραγατσανίου ή Ναυαρίνου) ή ένα πρόσωπο (οδός Υψηλάντου ή Παπαφλέσσα κλπ). Έχει, θα λέγαμε, ως ιστορικός χώρος το 1821 μία προνομιακή θέση στην συνείδηση του μέσου Έλληνα : κάτι γνωρίζει, κάτι έχει ακούσει για αυτό.

Και αυτή η περίοδος αντιμετωπίζει την μήνιν κάποιων που θέλουν να αλλοιώσουν την Ιστορία και να χτυπήσουν έτσι άμεσα ή έμμεσα το Ελληνικό Έθνος και την Νεοελληνική ταυτότητα. Μιλάμε για τους λεγόμενους εθνοαποδομητές (όρος που χρησιμοποιείται κι από Αριστερούς διανοητές, πχ Κ. Ζουράρις, Γ. Καραμπελιάς).

ΤΙ ΗΤΑΝ ΤΟ 1821 ;

 Το 1821 ήταν μία ακόμη επαναστατική Κίνηση των υπόδουλων Ελλήνων (ή Ρωμιών ή Γραικών) εναντίον της Οθωμανικής Τυραννίας. Από τον 15^οαιώνα, λίγες δεκαετίες μετά την Άλωση του 1453, ξεκίνησε η μεγάλη πορεία των Επαναστατικών Κινημάτων. Απέτυχαν, όμως, με δραματικές συνέπειες για τον πληθυσμό και το ηθικό των ραγιάδων.  

Βασικό λάθος : τα περισσότερα, κατά τους πρώτους αιώνες, επένδυαν στην βοήθεια των ξένων(που ως Χριστιανοί θα έκαναν Σταυροφορία κατά των Οθωμανών Μουσουλμάνων…). Από τα Κινήματα αυτά έχουμε πλήθος γνωστών ή αγνώστων ονομάτων. Υπενθυμίζουμε : Κλαδάς, Διονύσιος Φιλόσοφος, Κατσαντώνης, Μελισσηνοί, Ορλωφικά, Βλαχάβας).

Το 1821 πέτυχε διότι οι Τούρκοι είχαν περισπαστεί στην αντιμετώπιση ντου Αλή πασά στην Ήπειρο, οι Έλληνες είχαν πλέον πείρα στον Ναυτικό αγώνα, ΟΙ Δυτικοί αδράνησαν θετικά απέναντι μας και, κυρίως, η Φιλική Εταιρεία και ξη οργάνωση της : όλα αυτά καθόρισαν μια επιτυχημένη πορεία.

Τα πρώτα χρόνια ήσαν πολλές οι επιτυχίες των Ελλήνων, υπήρχε ελεύθερο Ελληνικό Κράτος και οι πρώτοι φορείς Εξουσίας. 
Οι τελευταίοι οδήγησαν σε διχόνοια και σε Εμφύλιο Πόλεμο στα έτη 1824-1825, με αποτέλεσμα την φυλάκιση των αξιολογότερων ηγετών της Πελοποννήσου στην Ύδρα και την ευάλωτη  πλέον θέση των Ελλήνων στην Τουρκοαιγυπτιακή επίθεση υπό τον Ιμπραήμ.

Ο Ιμπραήμ αποβιβάζεται τον Φεβρουάριο του 1825 στην Μεσσηνία, οι Έλληνες δεν συνειδητοποιούν το μέγεθος  του κινδύνου και έτσι από την μία ήττα οδηγούμαστε στην άλλη. Από το Μανιάκι τον Μάιο του 1825 ως την κατάληψη του Μεσολογγίου τον Απρίλιο του 1826.

Την κατάσταση περιέσωσε η αλλαγή πλεύσεως των Ισχυρών: η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία συνειδητοποιούν ότι η Ιερά Συμμαχία δεν μπορεί να λύσει προβλήματα και συμμαχούν. Συνάπτουν συνθήκες συνεργασίας για το Ελληνικό Ζήτημα και αποτέλεσμα αυτών  ήταν και η ναυμαχία του Ναυαρίνου(20 Οκτωβρίου 1827), με την συντριπτική ήττα των Τουρκοαιγυπτίων. Η άφιξη του Ι. Καποδίστρια τον Ιανουάριο του 18228 στην ερειπωμένη Ελλάδα κάνει πιο εύκολο τον δρόμο της Ανεξαρτησίας. Έτσι τον Φεβρουάριο του 1830 αναγνωρίζεται ως νέο Κράτος στον Κόσμο το Ελληνικό.

Μία πορεία φαίνεται δικαιωμένη.

ΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ 1821

Από παλαιά υπήρχε μία τάση να ερμηνεύει κανείς την Ιστορία, όπως αυτή του 1821, με τα δικά του κριτήρια : με κέντρο άξονα το έθνος ή την ταξικότητα ή τα οικονομικά κριτήρια. Έτσι παλαιότερα, η είσοδος της Μαρξιστικής Αναλύσεως στην Ελληνική Ιστοριογραφία (με τους Γεώργιο Σκληρό και Γιάννη Κορδάτο) οδήγησε στην οικονομική και ταξική ερμηνεία των γεγονότων προ και κατά το 1821.

Έλεγαν δηλαδή ότι η Επανάσταση δεν ήταν Εθνική αλλά Ταξική, έργο των Αστών που διαμόρφωσαν το Ελληνικό Κράτος. 

Τα τελευταία χρόνια (ιδιαίτερα μετά το 1989 και την αλλαγή διεθνών συσχετισμών από την πτώση του Κομμουνισμού) η πορεία της Παγκοσμιοποίησης ωθούσε στο να υποβαθμιστούν τα Έθνη έναντι των «ελεύθερων συνόρων» και των πολυπολιτισμικών και πολυφυλετικών Κρατών. Πρόθυμοι υπηρέτες των συμπεριφορών αυτών γίνονται οι αντεθνικώς σκεπτόμενοι λάτρεις του Διεθνούς Καπιταλισμού και οι Διεθνιστές της κρατικοδίαιτης Αριστεράς. 

Μιλάμε για ανθρώπους που έχουν ισχύ και εξουσία αντλώντας κονδύλια από τους Λαούς των εθνικών Κρατών για να προβούν  τελικά στην αμφισβήτηση τους (σχετικά αναφέρει ο Γ. Καραμπελιάς στο εξαίρετο βιβλίο του –με τον προκλητικό τίτλο-«Συνωστισμένες στο Ζάλογγο»).

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΛΛΟΙΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ 1821

1.Η Γέννηση ενός... Έθνους

Όλοι θυμόμαστε το προ 3ετίας ντοκυμανταίρ του ΣΚΑΪ «1821- Η Γέννηση ενός Έθνους». Το οποίο αργότερα συμμάζεψαν λέγοντας «Η Γέννηση ενός Έθνους-κράτους». Μα λίγα χρόνια πριν πάλι ένα εκσυγχρονιστικό και παγκοσμιοποιητικό οχυρό, ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη (μέσω της ναυαρχίδας του, του «Βήματος»)μιλούσε σε ένθετο αφιέρωμα για το ίδιο πράγμα, για την…  «Γέννηση ενός Έθνους».

Δηλαδή θέλουν να πούνε ότι οι εξεγερθέντες το 1821 δεν είχαν Εθνική συνείδηση! Πρώτα έφτιαξαν Κράτος και μετά απέκτησαν Εθνική συνείδηση! Ομάδες αγωνιστών όπως οι Κλέφτες, οι Σουλιώτες, οι Υδραίοι Αρβανίτες, οι Βλαχόφωνοι της Πίνδου, δεν είχαν συναίσθηση ότι ανήκουν σε ένα Έθνος, αλλά την..απέκτησαν μέσα από τους μηχανισμούς του Νεοελληνικού Κράτους!

Αλλά, άλλα λένε οι ίδιοι οι συμμετέχοντες σε αυτόν τον Αγώνα. Αρκεί αν διαβάσουμε τα Απομνημονεύματα τους.

2.Δεν υπήρξε Κρυφό Σχολείο

Όσοι αμφισβητούν το Κρυφό Σχολείο, το κάνουν διότι θέλουν να μας πείσουν  ότι η «Οθωμανική Διοίκηση» (έτσι αποκαλούν την Τουρκοκρατία) δεν ήταν τόσο κακή, καθώς οι Τούρκοι επέτρεπαν ελεύθερα τα σχολεία. Το κάνουν επίσης για να υποβαθμίσουν τον ρόλο της Εκκλησίας στην μόρφωση των Ελλήνων(λες και δεν υπήρχαν Εκκλησιαστικά μορφωτικά Ιδρύματα, όπως σε Πόλη και Άγιον Όρος).

Τι συμβαίνει όμως ;

Όταν γίνονταν εξεγέρσεις αποτυχημένες και ξεσπούσε η οργή των Τούρκων εναντίον των ραγιάδων, καταστρέφονταν και οι υπάρχουσες, υποτυπώδεις ή όχι, σχολικές μονάδες. Τότε τον ρόλο της Παιδείας, της αναπλήρωσης μαθημάτων, αναλάμβαναν κάποιοι μορφωμένοι (στοιχειωδώς, έστω), που τις περισσότερες φορές ήσαν ρασοφόροι(ιερείς ή μοναχοί).

Κρυφά Σχολεία λειτούργησαν μετά το 1821 σε ακόμη υπόδουλες περιοχές, όπως την Ήπειρο και την Μακεδονία(βλέπε και την σχετική μαρτυρία του ζώντος τον 19^οαιώνα ηπειρώτη Λογοτέχνη Κώστα Κρυστάλλη).

3.Οι Μύθοι που δημιούργησε η «Εθνικόφρων Ιστοριογραφία»

α. Η Αγία Λαύρα και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός

Συγκεκριμένα περιστατικά του Αγώνα προβάλλονται ως ψευδή, για να δημιουργήσουν ισοπεδωτικές τακτικές.

Το 1821 δεν κηρύχτηκε η Επανάσταση στην Αγία Λαύρα, διότι στις 25 Μαρτίου ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ήταν στην  Πάτρα, στα Υψηλά Αλώνια, όπου και κήρυξε την Επανάσταση για την Αχαΐα. Συτην Αγία Λαύρα ήταν 8 ημέρες πιο πριν, αλλά οι αποδομητές διαστρέφουν τα πάντα για λόγους σκοπιμότητας. Πώς όμως κάποιοι επιμένουν σε μία αλλοίωση, για να αμφισβητούν κάποια σχήματα όπως: «Η Εκκλησία δεν ευλόγησε την Επανάσταση» ; Ποιοι ευλογούσαν τα όπλα παντού; Μόνο οι Ορθόδοξοι κληρικοί.

Τι μπορούμε να απαντήσουμε ;

β. Το Ζάλογγο ήταν ένας θρύλος

Πρόσφατο κρούσμα (λόγω Μαρίας Ρεπούση)αποτελεί η άρνηση   της αυτοθυσίας των γυναικών στο Ζάλογγο. Αλλά και συνέβη αυτό το γεγονός και έχουμε και άλλα παρόμοια περιστατικά όπως στον ποταμό Αράπιτσα στην Νάουσα το 1822 κλπ.

Και επικαλούνται το ίδιο τροπάριο: η «Εθνικόφρων Ιστοριογραφία» κατευθύνει τέτοιους θρύλους για να «χτίσει» την Εθνική ταυτότητα κλπ(πρόσφατο κρούσμα με άρθρο του πανεπιστημιακού Πέτρου Πιζάνια).

γ. Οι Σουλιώτες και οι Αρβανίτες δεν ήσαν Έλληνες, αλλά έγιναν στην πορεία

Το ότι λόγω ιδιαιτέρων συνθηκών υπήρχαν δίγλωσσοι Έλληνες(πχ Βλάχοι, Αρβανίτες), κάνει κάποιους να πιστεύουν ότι τέτοιες ομάδες, όπως οι Σουλιώτες και οι Υδραίοι (που τόσα προσέφεραν στον Αγώνα) δεν ήσαν Έλληνες, αλλά σταδιακά εξελληνίστηκαν!

Τι λένε όμως οι ίδιοι οι Βλάχοι και οι  Αρβανίτες; Τους διαψεύδουν αυτούς τους παραχαράκτες.

Τα επιχειρήματα των εθνοαποδομητών στοχεύουν στην διαπίστωση ότι «το νεοσύστατο Κράτος δημιούργησε το Έθνος». Επιχειρήματα όμως μπορούμε να αντλήσουμε από τον Πατρο-Κοσμά (που ζητούσε από τους πιστούς να μην ομιλούν αρβανίτικα, άρα απευθυνόταν σε Αρβανίτες), τα Δημοτικά τους τραγούδια (όπου οι Σουλιώτες έλεγαν ότι «Αρβανιτιά επλάκωσε…», εννοώντας τους Τουρκαλβανούς)και την μόνιμη αντιπαράθεση των Σουλιωτών με τους Τούρκους.

Οι Αρβανίτες διατήρησαν την γλωσσική ιδιομορφία τους ως τον 20^ο αιώνα, άρα δεν αποτελούσε …εμπόδιο ένταξης τους στο Εθνικό σώμα(τα χρόνια μετά το 1821 έγινε Πρωθυπουργός ο Κίτσος Τζαβέλας και τα έτη 1824-1825 ο Γεώργιος Κουντουριώτης, Αρβανίτες αμφότεροι).

δ. Οι Κλέφτες και οι Αρματολοί δεν είχαν Εθνική συνείδηση

Πάντα, από τον 15^ο αιώνα, υπήρχαν ανυπότακτοι στην τουρκική εξουσία. Υπήρχαν και κάποιοι τυχοδιώκτες, αλλά το αισθητήριο του Λαού μας ώθησε στην εξύμνηση των Κλεφτών και των Αρματολών.

Από τις οικογένειες αυτών προέκυψαν οι οικογένειες των Οπλαρχηγών του 1821.

Τα κλέφτικα τραγούδια (που συνέθεσαν , τραγούδησαν και τραγουδούν οι Έλληνες ήδη προ του 1821) είναι ένδειξη αναγνώρισης της Εθνικής σημασίας αυτών των Αγωνιστών.

Αυτά τα ολίγα προσεγγίζουν κάπως το μέγα θέμα των Πλαστογράφων της Ιστορίας του 1821.

                         

Γεώργιος Κουρκούτας